Όλγα Γεροβασίλη: Ανακοίνωσε την υποψηφιότητά της για την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ

Την υποψηφιότητά της απέναντι στον Στέφανο Κασσελάκη για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε η Όλγα Γεροβασίλη από το βήμα του Συνεδρίου.

«Πρέπει να μπει φρένο στην καθοδική πορεία. Να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος, να δώσουμε προοπτική. Είμαστε κόμμα διακυβέρνησης. Δεν είμαστε κόμμα συμπλήρωμα στο πολιτικό σύστημα, ούτε κόμμα διαμαρτυρίας» τόνισε μεταξύ άλλων.
«Χρειαζόμαστε πολιτικό σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος. Χρειαζόμαστε σοβαρότητα και αξιοπιστία. Καλή και χρήσιμη η επικοινωνία, αλλά δεν μπορεί να υποκαταστήσει την πολιτική λειτουργία» πρόσθεσε, ενώ σημείωσε ότι απαιτούνται αρχές και αποφασιστικότητα.
Τόνισε επίσης με νόημα ότι: «Ο ρόλος του προέδρου είναι να ενώνει, να συνθέτει, όχι. να διχάζει, να πείθει, όχι να απειλεί, να αγκαλιάζει, όχι να διώχνει, να μεγαλώνει το κόμμα, να προσθέτει δυνάμεις και όχι να αφαιρεί».

Ομιλία της Όλγας Γεροβασίλη στο 4ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Το Συνέδριό μας γίνεται σε μια περίοδο που η κοινωνία βράζει με τις πολιτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Και εμείς εδώ πρέπει να ξέρουμε ποιος είναι ο αντίπαλος μας.
Αντίπαλος μας είναι η αισχροκέρδεια.
Αντίπαλος μας είναι η ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων.
Αντίπαλος μας είναι η διάλυση της Δημόσιας Υγείας.
Αντίπαλος μας είναι η αδικία, η ανισότητα, η διαφθορά, τα ρουσφέτια.
Αντίπαλος μας είναι η Δεξιά του Μητσοτάκη.
Δεν υπάρχουν αντίπαλοι εδώ μέσα.
Δεν είναι αρένα το Συνέδριό μας.
Εδώ μέσα υπάρχουν μόνο σύντροφοι.
Όχι άλλοι εχθροί ανάμεσα μας.
Όχι άλλος διχασμός μεταξύ μας.
Πάμε όλοι μαζί
Όλοι μαζί
Δίπλα στην κοινωνία.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Όσοι πίστευαν ότι οι πολίτες βρίσκονται σε παραίτηση, διαψεύστηκαν παταγωδώς.
Η κοινωνία βγαίνει στο δρόμο, αντιδρά και διεκδικεί μια καλύτερη ζωή.
Οι αγρότες πριν λίγες ημέρες γέμισαν το Σύνταγμα με τα τρακτέρ.
Το δυσβάσταχτο κόστος παραγωγής έχει γίνει υπαρξιακό ζήτημα για τον κόσμο της πρωτογενούς παραγωγής.
Οι φοιτητές, οι μαθητές, η πανεπιστημιακή κοινότητα, οι εκπαιδευτικοί κλιμακώνουν τις αντιδράσεις τους.
Για να υπερασπιστούν το Σύνταγμα.
Για να μην περάσει η ιδιωτικοποίηση της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Οφείλουμε να είμαστε δίπλα τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.
Στους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους νέους και τις νέες, τους ανθρώπους της παραγωγής και του πολιτισμού.
Όλες και όλους που ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία οφείλει να εκπροσωπεί.
Εμείς, η Μεγάλη Αριστερά του τόπου.
Που αγκαλιάζει όλο τον προοδευτικό και δημοκρατικό κόσμο της χώρας.
Τον κόσμο της αριστεράς, της κεντροαριστεράς, του προοδευτικού κέντρου, της οικολογίας.
Την ίδια ώρα, η χώρα καταδικάστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με το ψήφισμα – κόλαφο για την κακοποίηση του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Και πριν λίγες ημέρες, η Νέα Δημοκρατία έκλεισε άρον – άρον τις εργασίες της Εξεταστικής Επιτροπής για το έγκλημα των Τεμπών, επιχειρώντας τη συγκάλυψη του.
Συντρόφισσες και σύντροφοι, δεν πάει άλλο
Η κοινωνία χρειάζεται άμεσα προοδευτική διέξοδο.
Και είναι ιστορικό μας χρέος, να δώσουμε εμείς αυτή τη διέξοδο.
Γι’ αυτό είναι εξαιρετικά κρίσιμη η μάχη των Ευρωεκλογών του Ιουνίου.
Και οφείλουμε να δώσουμε αυτή τη μάχη με όλες τις δυνάμεις μας.
Για έναν ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία απέναντι στη Νέα Δημοκρατία.
Για μια προοδευτική πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο απέναντι στη Δεξιά και την Ακροδεξιά.
Σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία.
Με κρίσεις: Υγειονομικές, γεωπολιτικές, οικονομικές.
Θέλουμε μια Ευρώπη που θα αντέξει. Που θα εγγυηθεί την κοινωνική συνοχή και τη βιώσιμη ανάπτυξη.
Η Δεξιά απέτυχε παταγωδώς.
Η Ακροδεξιά κερδίζει έδαφος.
Είναι χρέος των προοδευτικών δυνάμεων να αποτρέψουν αυτή την εφιαλτική προοπτική.
Να δώσουν προοδευτική διέξοδο.
Για να κάνουμε ένα άλμα Δικαιοσύνης.
Είναι, όμως, εύκολη η μάχη που έχουμε να δώσουμε;
Κάθε άλλο. Είναι μια πολύ δύσκολη και κρίσιμη μάχη.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όλους αυτούς τους μήνες στήριξα τη νέα προσπάθεια που ξεκίνησε μετά την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη.
Και τη στήριξα με σεβασμό στην ψήφο των μελών του κόμματός μας.
Γιατί πάντα πίστευα και πιστεύω ότι η Αριστερά είναι τα μέλη της.
Ότι η Αριστερά είναι οι άνθρωποί της.
Όλες και όλοι εσείς. Εμείς.
Που δώσαμε και δίνουμε μάχες για τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
Στις πόλεις, στα χωριά, στις γειτονιές, στους χώρους δουλειάς.
Εσείς. Που ανοίγετε και κλείνετε καθημερινά τα γραφεία μας.
Που δέχεστε απειλές από τους εργοδότες, ότι αν ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ, θα χάσετε τη δουλειά σας.
Σήμερα, όμως, πρέπει να κοιτάξουμε την πραγματικότητα στα μάτια.
Το κόμμα μας υποχωρεί διαρκώς.
Η εκλογική και κοινωνική του επιρροή υποχωρεί διαρκώς.
Τον Σεπτέμβριο, η μαζική συμμετοχή 150.000 πολιτών στην εκλογή Προέδρου μας έδωσε μεγάλη ελπίδα και αισιοδοξία.
Σήμερα, δυστυχώς, φτάσαμε στο σημείο να μην υπάρχει ενδιαφέρον των μελών μας ούτε για την εκλογή αντιπροσώπων στο Συνέδριο.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Πρέπει να μπει φρένο στην καθοδική μας πορεία.
Να ανακτήσουμε το χαμένο έδαφος.
Να ανακτήσουμε την κυβερνητική μας προοπτική.
Να διασφαλίσουμε τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία ως του βασικού αντίπαλου της Νέας Δημοκρατίας.
Να δώσουμε ξανά ελπίδα και προοπτική σε όλο τον προοδευτικό και δημοκρατικό κόσμο της χώρας, που σήμερα παρακολουθεί με απογοήτευση τις εξελίξεις.
Να μπούμε ξανά με αυτοπεποίθηση στην πολιτική μάχη απέναντι στην Δεξιά.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είμαστε κόμμα διακυβέρνησης.
Το τονίζω.
Είμαστε κόμμα διακυβέρνησης!
Ούτε κόμμα συμπλήρωμα στο πολιτικό σύστημα.
Ούτε κόμμα διαμαρτυρίας.
Οι απαιτήσεις είναι πολύ υψηλές από εμάς.
Το ξέρουμε πολύ καλά αυτό.
Γιατί έχουμε κυβερνήσει τον τόπο με τον Αλέξη Τσίπρα πρωθυπουργό.
Και είμαστε περήφανοι για όλα όσα πετύχαμε.
Και ξέρουμε πολύ καλά επίσης ότι η εμπιστοσύνη του λαού κερδίζεται με κόπο, με αγώνα, με σχέδιο.
Δεν αρκεί να λέμε απλά ότι “μπορούμε να κερδίσουμε τον Μητσοτάκη”.
Αλλά να γίνει.
Και χρειαζόμαστε κατά την άποψή μου δύο πράγματα:
1. Σοβαρό πολιτικό σχέδιο, 2. Συγκροτημένη πολιτική λειτουργία.
1. Χρειαζόμαστε ένα πολιτικό σχέδιο με αρχή, μέση και τέλος.
Με σαφείς προτεραιότητες και στόχους.
Να ξέρουμε πού πάμε, ποιους εκπροσωπούμε και με ποιες πολιτικές.
Με συγκεκριμένες και κοστολογημένες προτάσεις.
Να μην “τσαλαβουτάμε” καθημερινά από εδώ και από εκεί και στο τέλος να μην μένει τίποτα στον κόσμο.
Να σταματήσουν τα λάθη που μας κοστίζουν ακριβά.
Πόση ανοχή ακόμη θα δείξουμε στα λάθη;
Και είναι άλλο τα λάθη της απειρίας και άλλο τα λάθη της αλαζονείας.
Να σταματήσουμε να λέμε τη μία ημέρα το ένα και την άλλη μέρα το αντίθετο.
Να σταματήσουμε να δεσμευόμαστε για πράγματα που σε λίγες ημέρες ή τα ξεχνάμε ή τα αναιρούμε.
Με λίγα λόγια χρειαζόμαστε: Σοβαρότητα και Αξιοπιστία.
Καλή και χρήσιμη η επικοινωνία. Ναι.
Αλλά μόνο η επικοινωνία δεν φτάνει.
Η επικοινωνία πρέπει να υπηρετεί το πολιτικό σχέδιο.
Όχι να το υποκαθιστά.
2. Το δεύτερο που χρειαζόμαστε είναι μια συγκροτημένη πολιτική λειτουργία.
Από την κορυφή ως τη βάση του κόμματος.
Και συγκροτημένη πολιτική λειτουργία σημαίνει αρχές.
Ιδεολογικές και Καταστατικές αρχές. Που θα τις υπηρετούμε όλες και όλοι. Του Προέδρου συμπεριλαμβανομένου.
Η πολιτική απαιτεί δύο βασικά χαρακτηριστικά: αποφασιστικότητα και αρχές.
Όποιος είχε μόνο το ένα από τα δύο, απέτυχε.
Χωρίς αποφασιστικότητα κυριαρχούν οι παραλυτικές ισορροπίες.
Χωρίς αρχές υπάρχουν μόνο η ασυνεννοησία, η προχειρότητα και εν τέλει η αναποτελεσματικότητα.
Και όλα αυτά δεν έχουν καμία σχέση με έναν οργανωμένο πολιτικό χώρο, που θέλει να δώσει νικηφόρες πολιτικές μάχες.
Πριν από δύο χρόνια, σε αυτόν ακριβώς τον χώρο, όλες και όλοι εμείς, αποφασίσαμε και θεσμοθετήσαμε σημαντικές αλλαγές που δίνουν ρόλο και λόγο στα μέλη μας.
Αποφασίσαμε την εκλογή Προέδρου από τα μέλη μας. Από όλες και όλους εσάς.
Αποφασίσαμε επίσης την εκλογή της Κεντρικής Επιτροπής από τα μέλη μας.
Αποφασίσαμε τη δυνατότητα ηλεκτρονικής εγγραφής μέσω του iSYRIZA.
Αποφασίσαμε τη δυνατότητα εσωκομματικών δημοψηφισμάτων και διαβουλεύσεων.
Δώσαμε αποφασιστικό ρόλο στα μέλη μας, όχι απλά γνωμοδοτικό.
Όχι “γράψτε μου τη γνώμη σας και θα δω τι κάνω”.
Όλα αυτά τα αποφασίσαμε και τα θεσμοθετήσαμε στο Καταστατικό μας.
Εμείς τα κάναμε αυτά.
Όλες και όλοι εμείς.
Και τις πετύχαμε αυτές τις αλλαγές δίνοντας μεγάλη μάχη στο προηγούμενο Συνέδριο.
Δώσαμε μεγάλη μάχη για ένα σύγχρονο, ανοιχτό και δημοκρατικό κόμμα.
Και δεν πρέπει να κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω από αυτά.
Και βεβαίως, να συζητήσουμε και για νέες αλλαγές και για νέους τρόπους.
Να κάνουμε ό,τι καλύτερο, ό,τι πιο σύγχρονο, για να συμμετέχουν ενεργά τα μέλη μας.
Πάντα υποστήριζα και υποστηρίζω τις καινοτομίες.
Όχι, όμως, με προχειρότητες που τροφοδοτούν την εσωστρέφεια στο όνομα – τάχα – των μελών του κόμματος.
Και κάτι ακόμη, συντρόφισσες και σύντροφοι.
Ο κόσμος μας ήρθε στο Συνέδριο με αγωνίες, με θέσεις, με προτάσεις.
Για να συνδιαμορφώσει την πολιτική του κόμματος.
Δεν “αφιέρωσαν” οι σύνεδροι απλά το Σαββατοκύριακό τους σε κάποιον.
Δεν είναι πολίτες του Σαββατοκύριακου.
Είναι ενεργοί πολίτες στην Αριστερά και τον προοδευτικό χώρο.
Υπάρχει, όμως, κάτι ακόμη πιο σημαντικό για μένα.
Είναι η ειλικρίνεια, η αλήθεια και η εμπιστοσύνη μεταξύ μας.
Με μία λέξη, η συντροφικότητα.
Να λέμε “σύντροφε” – “συντρόφισσα” και να το εννοούμε με όλη μας την ψυχή.
Ο ρόλος του Προέδρου είναι καθοριστικός σε αυτή την προσπάθεια.
Ο ρόλος του Προέδρου είναι να ενώνει.
Να συνθέτει, όχι να διχάζει.
Να πείθει, όχι να απειλεί.
Να ρίχνει γέφυρες, όχι να υψώνει τείχη.
Να αγκαλιάζει, όχι να απομακρύνει.
Μα πάνω από όλα, ο ρόλος του Προέδρου είναι να μεγαλώνει το κόμμα.
Να προσθέτει δυνάμεις, όχι να αφαιρεί.
Και αυτός ο ρόλος είναι ακόμη πιο κρίσιμος στα πολυσυλλεκτικά κόμματα διακυβέρνησης.
Έτσι κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ να μεγαλώσει, από το 2008 και μετά, με Πρόεδρο τον Αλέξη Τσίπρα.
Και με όλες και όλους εσάς που ματώσατε και ματώνετε καθημερινά για αυτή τη μεγάλη υπόθεση.
Ειδικά σε έναν κόσμο πολύπλοκο.
Με δύσκολα και σύνθετα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσουμε, χρειάζεται συλλογική δουλειά.
Όχι “ενός ανδρός αρχή”.
Ακούω το δίλημμα για το “παλιό και το νέο”.
Και τονίζω ότι έχουμε τεράστια ανάγκη από νέους ανθρώπους. Από νέα στελέχη. Από τη νέα γενιά του τόπου.
Πάντα ήμασταν ένα κόμμα που κυριαρχούσε στις νέες και στους νέους.
Που δεν φοβήθηκε ποτέ να αναθέσει την ευθύνη στους νέους ανθρώπους.
Το “νέο” όμως δεν είναι ο μεσσιανισμός.
Οι “Μεσσίες” είναι το παλιό.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε νέες ιδέες.
Αποτελεσματικές λύσεις στα περίπλοκα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κόσμος μας.
Γι’ αυτό η συλλογική σκέψη και η κοινή προσπάθεια είναι πιο αναγκαία όπλα από ποτέ.