Γνωρίστε τους ..σύγχρονους υλοτόμους του δασικού συνεταιρισμού της Πρασιάς Ευρυτανίας
Ένα από τα παραδοσιακά επαγγέλματα που τείνει τα τελευταία χρόνια να εξαφανιστεί καθώς οι νέοι δεν δείχνουν διατεθειμένοι να το ακολουθήσουν, γιατί όπως υποστηρίζουν είναι επικίνδυνο και με ελάχιστη αμοιβή,είναι αυτό του υλοτόμου.
Από παλιά ο ξυλοκόπος ήταν επαγγελματίας που είχε ως κύρια δουλειά την κοπή των ξύλων . Ήταν συνηθισμένο στο παρελθόν να βλέπει κανείς φορτωμένα γαϊδούρια ή μουλάρια να κουβαλάνε ξύλα στους δρόμους. Τα έκοβαν οι ξυλοκόποι με τις κόφτρες στο δάσος, τα έσκιζαν με τις σφήνες και τις βαριές, τα καθάριζαν με τα τσεκούρια τους και τα μετέφεραν στις πόλεις.
Αργότερα έκαναν τις ίδιες δουλειές οι κορδέλες και τα αλυσοπρίονα, ενώ τη μεταφορά κάνουν τώρα τα φορτηγά αυτοκίνητα. Οι ξυλοκόποι έκοβαν επίσης ξύλα για την κατασκευή ξύλινων αντικειμένων, ειδών καθημερινής χρήσης, υλικών δόμησης των σπιτιών (στέγες, παράθυρα κλπ.).
119 χρόνια μετρά ο ΔΑΣ Πρασιάς
Σήμερα υπάρχουν δεκάδες δασικοί Συνεταιρισμοί, που ασχολούνται με την υλοτομία και την εμπορία δασικής ξυλείας. Ένας απο αυτούς είναι και ο δασικός συνεταιρισμός της Πρασιάς που μετρά 119 χρόνια ..ζωής(1901) με δεκάδες ξυλοκόπους ως μέλη του εκ των οποίων γύρω στους 25 να είναι ενεργοί.
Από τον Μάρτιο μέχρι τον Οκτώβριο – Νοέμβριο είναι η σεζόν εργασίας του συνεταιρισμού, ανάλογα πάντα με τις καιρικές συνθήκες. Η δράση των 25 υλοτόμων επεκτείνοντας σε όλη την Ευρτανία, σύμφωνα με τον πρόγραμμα που υλοποιείται κάθε χρόνο από την τοπική Διεύθυνση Δασών και εφαρμόζεται ανάλογα με τις ανάγκες.
Απο το 2021 ο ΔΑΣ Πρασιάς έχει συνενωθεί με αυτό του Ραπτοπούλου με πρόεδρο τον τοπικό πρόεδρο Πρασιάς Λάμπρο Τσιούνη.Μερικά απο τα μέλη που έχουν περάσει απο τον Δασικό της Πρασιάς είναι οι Μπάμπης & Κώστας Μαραγκούλας,οι Πάνος & Λάμπρος Τσούνης,Ηλιας Κολοβής, Ηλίας Χρυσαφογεώργος, Λάμπρος Κουτέρης,Κ.Πατούλας,Μάνδαλος Θ.,Μυρισιώτης Γ,Μπαλτάς Ν,Καπέλης Ν..κ.α
Η σκληρή καθημερινότητα κόβοντας δέντρα στα Ελατοδάση της Πρασιάς
Η δουλειά του υλοτόμου είναι δύσκολη και μπορεί η τεχνολογία να έχει προχωρήσει, αλλά ακόμα κάποιες εργασίες εκτελούνται με παραδοσιακά μέσα και ειδικότερα με ζώα, κυρίως γαϊδούρια ή μουλάρια.
H ημέρα τους ξεκινά στις 6 το πρωί και τελειώνουν λίγο πριν τη δύση του ηλίου. Συνήθως παίρνουν από το σπίτι το φαγητό τους, τον κατάλληλο ρουχισμό και όσα εφόδια τούς είναι απαραίτητα. Tις περισσότερες φορές, έχουν να διανύσουν μια απόσταση 20 χιλιομέτρων σε δασικό δρόμο για να φτάσουν στο σημείο όπου θα δουλέψουν.
Ήχοι από κόψιμο ξύλου, σπάσιμο κλαδιών, «σχίσιμο» του αέρα από την πτώση του δέντρου και ένας εκκωφαντικός γδούπος όταν ο κορμός φτάνει στη γη είναι καθημερινοί ήχοι στα αυτά των υλοτόμων.
H «πτώση» του δέντρου είναι μια συγκλονιστική στιγμή. Κάτι που επαναλαμβάνεται δεκάδες φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας. Kάθε πτώση δέντρου κρύβει το ρίσκο της. Oι υλοτόμοι νιώθουν πως ρισκάρουν τη ζωή τους κάθε τέτοια στιγμή. Η αγωνία αυτή είναι ο μόνιμος εφιάλτης τους. Λίγο πριν αρχίσει το δέντρο να παίρνει κλίση, προειδοποιούν, ενημερώνουν. Oλοι βρίσκονται εκτός της ακτίνας του δέντρου.
Το μέλλον του υλοτόμου
Οι υλοτόμοι είναι οι καθαριστές του δάσους και επιβάλλεται να παραμείνουν εάν θέλουμε τα δάση μας να προστατεύονται κι εμείς να παίρνουμε με σεβασμό αυτό που η ίδια η φύση μάς το δίνει.
Δυστυχώς το μέλλον του επαγγέλματος είναι δύσκολο, εκτός αν το κράτος χρηματοδοτήσει προγράμματα εργασίας στα δάση της Ευρυτανίας και της Ελλάδας.Άλλωστε αυτό θα είναι καταρχήν για το καλό των δασών.
Δημήτρης Κουκουράβας
