Με τη συμμετοχή όλων των φορέων πραγματοποιήθηκε μία από τις μαζικότερες και μεγαλύτερες απεργιακές κινητοποιήσεις στην Άρτα, μετά από το κάλεσμα του Εργατικού Κέντρου σε απεργία.
Ξεχώρισε η μαζική συμμετοχή μαθητών της πόλης από όλα τα σχολεία που ξεπέρασαν ακόμα και απειλές σε ορισμένες περιπτώσεις.
Η συγκέντρωση στην πλατεία Κιλκίς χαιρέτισαν ο Γιώργος Θεοδόσης, πρόεδρος της Ένωσης Φοροτεχνικών Άρτας – Φιλιππιάδας, η Βάσω Αμπελογιάννη, εκ μέρους της ΑΔΕΔΥ, και η κεντρική ομιλία έγινε από τη Σκορίλα Λαμπρίνα, αντιπρόεδρο του Εργατικού Κέντρου Άρτας. Στην απεργία συμμετείχε και ο σύλλογος Φαρμακοποιών Άρτας.
Η πορεία είχε χαρακτηριστικό παλμό, με το συνθήματα «Στείλε όταν φτάσεις, δεν έφτασε ποτέ, εκδίκηση θα πάρουμε για σένανε μικρέ», «Οι ράγες του κέρδους βάφονται με αίμα, μ’ αγώνα θα δικαιωθούν τα θύματα στα
τρένα», «ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ-Νέα Δημοκρατία, το έγκλημα αυτό έχει ιστορία», να επικρατούν.
Η πορεία κατέληξε στην περιφερειακή οδό με συμβολικό αποκλεισμό της. Εικόνα από το μέλλον χαρακτηρίστηκε η συγκέντρωση καθώς εργάτες, αγρότες, μαθητές, φοιτητές και αυτοαπασχολούμενοι έκαναν πράξη το σύνθημα «Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό»
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΡΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΣ 8/3/2023, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΡΤΑΣ ΛΑΜΠΡΙΝΑ ΣΚΟΡΙΛΑ
Η σημερινή απεργία είναι η απάντηση των εργαζομένων, των μαθητών, των φοιτητών, που για μια ακόμα φορά «μετρήθηκαν και είναι λιγότεροι». Είναι η μέρα των ανθρώπων του μόχθου, που παλεύουν και διεκδικούν το αυτονόητο: Να ζουν, να δουλεύουν και να ταξιδεύουν με ασφάλεια. Να πάψουν οι ζωές τους να μπαίνουν στο ζύγι της καπιταλιστικής κερδοφορίας, να θυσιάζονται στον βωμό των επιχειρηματικών συμφερόντων, όπως συνέβη και στην Άρτα, με το χαμό του νεαρού συναδέλφου μας Χρήστου Ζορμπά.
Οι «μηχανοδηγοί» της «απελευθέρωσης», της ιδιωτικοποίησης και εμπορευματοποίησης των σιδηροδρομικών μεταφορών, οι κυβερνήσεις ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ, έχοντας στα χέρια τους τις Οδηγίες της ΕΕ και τα 4 «σιδηροδρομικά πακέτα» της και με οδηγό τους στόχους του κεφαλαίου για «κόμβο» μεταφορών, έτρεξαν όλες τις αντιδραστικές αλλαγές στον σιδηρόδρομο που οδήγησαν στα σημερινά τραγικά αποτελέσματα.
Είναι οι Οδηγίες της ΕΕ που κόβουν και ράβουν στα μέτρα της καπιταλιστικής κερδοφορίας ακόμα και τους κανονισμούς ασφαλείας, βάζουν την ασφάλεια του λαού στο ζύγι του «κόστους – οφέλους» για το κεφάλαιο, όχι μόνο στους χώρους δουλειάς που μετατρέπονται σε κάτεργα, αλλά και στον σιδηρόδρομο, στα καράβια, στα αεροπλάνα. Είναι οι Οδηγίες της ΕΕ που προβλέπουν «εξαιρέσεις» από κανόνες ασφαλείας και συστήματα όταν δεν υπάρχει «οικονομική βιωσιμότητα» και όταν διακυβεύεται η απώλεια εσόδων για τις εταιρείες!
Στο ζύγι αυτό «περισσεύει» η ασφάλεια των επιβατών και των εργαζομένων. Χαρακτηριστικά, στην ΕΕ μόνο το 2021 καταγράφηκαν 1.389 σημαντικά σιδηροδρομικά ατυχήματα, με συνολικά 683 νεκρούς και 513 τραυματίες, ενώ 97 από αυτά αφορούσαν συγκρούσεις τρένων…
Ποτέ και κανείς από αυτούς που κυβερνούν όλα αυτά τα χρόνια, δεν υπολόγισε τις ανθρώπινες ζωές, μπροστά στο κέρδος. Όσο ματωμένο κι αν ήταν..
Δεκάδες άνθρωποι χάθηκαν με άδικο και τραγικό τρόπο, μέσα σε φωτιά και λιωμένα μέταλλα, βυθίζοντας στο πένθος τη χώρα.
Και όχι, δεν ήταν μόνο ένα πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα, αυτό στα Τέμπη. Είναι ένα αδιανόητο, πρωτοφανές και προμελετημένο έγκλημα!
Και όχι, δεν έφταιγε η “καταραμένη κοιλάδα των Τεμπών”, όπου το 2003 θρηνήσαμε τους 21 νεκρούς μαθητές, αλλά και τους οπαδούς του ΠΑΟΚ το 1999.. Και τότε έσπαγαν τζάμια να σωθούν και ούρλιαζαν οι άνθρωποι.
Τα κροκοδείλια δάκρυα και οι πάσης φύσεως ευθιξίες και ευαισθησίες, σε απευθείας μεταδόσεις, είναι υλικό ξεπερασμένων ριάλιτι.
Και ναι, καταραμένοι είναι αυτοί που ήξεραν εδώ και καιρό τα προβλήματα κι άφηναν τον κόσμο να ταξιδεύει. Τον έστελναν σαν πρόβατο σε σφαγή, στο σύμπαν μιας ρώσικης ρουλέτας, ώσπου κάποια στιγμή η σφαίρα θα τον πετύχαινε.
Χαρακτηριστικά είναι όσα επισήμαινε η ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών (οι συνδικαλιστές που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ) τρείς βδομάδες πριν, στις 7 Φλεβάρη, με αφορμή τα καθημερινά ατυχήματα με συρμούς: Έγραφαν τότε στην ανακοίνωση τους: «Οσο δεν παίρνονται μέτρα προστασίας στους εργασιακούς χώρους και για την ασφαλή λειτουργία και κυκλοφορία των τρένων, τα ατυχήματα δεν έχουν τελειωμό. Είναι πλέον εξοργιστικό αυτά να αποτελούν σχεδόν καθημερινό φαινόμενο και να μην παίρνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο, να μη δρομολογείται καμία βελτίωση στην υποδομή και λειτουργία, να μην ελέγχονται οι εμπλεκόμενοι φορείς και να μην αναζητούνται ευθύνες». Συνταρακτικά προφητικά ήταν μάλιστα όσα επισήμαιναν, βλέποντας την τραγωδία να κοντοζυγώνει:«Δεν θα περιμένουμε το δυστύχημα που έρχεται, για να τους δούμε να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα κάνοντας διαπιστώσεις».
Τα όποια προαποφασισμένα πορίσματα που θα αθωώσουν τις εγκληματικές συνέπειες της ιδιωτικοποίησης, δεν θα περάσουν. Αυτό το αίμα που χύθηκε στα Τέμπη, δεν το επιτρέπει.Ο κόσμος καταλαβαίνει, γι’ αυτό και είναι στους δρόμους για άλλη μια φορά. Όλες οι αστικές κυβερνήσεις, δεν υπήρξαν μόνο ανάλγητες και απάνθρωπες, ήταν και είναι δολοφονικές!
Κανένα συγχωροχάρτι λοιπόν στη σημερινή κυβέρνηση, που χύνει κροκοδείλια δάκρυα για τα θύματα και δείχνει ξανά ως «διέξοδο» την κλιμάκωση της ίδιας πολιτικής. Κανένα συγχωροχάρτι και στα άλλα κόμματα που κυβέρνησαν, στον ΣΥΡΙΖΑ και στο ΠΑΣΟΚ, που πρόσθεσαν τους δικούς τους νόμους στην τροχιά της «απελευθέρωσης» και σήμερα προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μείνει στο απυρόβλητο αυτή η εγκληματική πολιτική.
Οι προπαγανδιστές της «απελευθέρωσης», που απάλλαξε τάχα τον σιδηρόδρομο από τις «παθογένειες του κρατισμού» και του «κρατικοδίαιτου συνδικαλισμού», τη «διαφθορά», τη «διασπάθιση δημόσιου χρήματος» και την «κακοδιαχείριση», για να δικαιολογήσουν αυτήν την εγκληματική πολιτική, που υπηρετούν όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις, φτάνουν να λένε πως η «μαύρη τρύπα» των σιδηροδρόμων κόστιζε στο κράτος όσο η 13η σύνταξη (!), που θα την είχε γλιτώσει αν «έτρεχε» νωρίτερα το σχέδιο της «απελευθέρωσης» των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών. Η καταφυγή στη συκοφάντηση και στο δίλημμα «κρατικό – ιδιωτικό» είναι άλλοθι για να «βγαίνει λάδι» η στρατηγική της «απελευθέρωσης», που ούτε καλύτερες υπηρεσίες προσφέρει στον λαό, ούτε μεγαλύτερη ασφάλεια, ούτε φτηνότερες τιμές. Αντίθετα, στόχο έχει να θωρακίσει και να επεκτείνει την κερδοφορία των ομίλων που εκμεταλλεύονται τον σιδηρόδρομο, με τον λαό να πληρώνει όχι μόνο πανάκριβα εισιτήρια, αλλά και τις υποδομές, που η συντήρηση και η κατασκευή νέων απαιτούν τεράστια κεφάλαια.
Τα λόγια είναι περιττά. «Καρφώνονται» και δείχνουν τι φοβούνται και γιατί επιστρατεύουν τις 50 αποχρώσεις της συγκάλυψης για να κρύψουν τον πραγματικό ένοχο. Το καπιταλιστικό κέρδος υπερασπίζονται όλοι τους. Εκεί πρέπει να στοχεύσει και ο αγώνας για να φτάσει πραγματικά ο λαός το μαχαίρι στο κόκαλο, δυναμώνοντας την πάλη για ασφαλείς μαζικές μεταφορές, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο, την ΕΕ, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά του.
Καλούμε τους εργαζόμενους να πάρουν οι ίδιοι την κατάσταση στα χέρια τους. Με την οργάνωση της πάλης τους, τη συσπείρωση στα σωματεία και τον συντονισμό τους να παλέψουν ανυποχώρητα, διεκδικώντας με κριτήριο τις σύγχρονες δυνατότητες για ασφαλείς και φθηνές συγκοινωνίες, κόντρα στην επιχειρηματική δράση και τη στρατηγική του κεφαλαίου.
Να περάσει ο λαός στην αντεπίθεση για όλα όσα έχει ανάγκη στη δουλειά και τη ζωή του, που τα τσακίζουν το κράτος και οι κυβερνήσεις των επιχειρηματικών ομίλων.
