Η τελευταία κακοκαιρία, εκτός των άλλων, έφερε στην επιφάνεια την ανικανότητα κάλυψης των αναγκών σε ρεύμα, κάνοντας εισαγωγές από Ιταλία, Βουλγαρία και Τουρκία. Η δικαιολογία απλή. Δεν μπορούν να αποδώσουν οι ανεμογεννήτριες και τα φωτοβολταϊκά , ούτε τα βράδια, (καύσωνες καλοκαιριού) ούτε φυσικά τον χειμώνα. Παντός καιρού είναι μόνο η φωτιά που βάζουν στα τιμολόγια, που επιβαρύνουν τις λαϊκές οικογένειες, και τα εγγυημένα από το κράτος κέρδη των αντίστοιχων επιχειρήσεων. Είναι προφανές ότι ο ενεργειακός σχεδιασμός της ευρωενωσιακής πολιτικής, της «απελευθέρωσης» της Ενέργειας, που αντιμετωπίζοντας την Ενέργεια ως εμπόρευμα και τις επενδύσεις γύρω απ’ αυτή με κριτήριο το κέρδος, οδήγησε με νομοτελειακό τρόπο στη σημερινή κατάσταση, για την οποία αυτοί που αντιδρούσαν στην «απελευθέρωση» της Ενέργειας είχαν επανειλημμένα προειδοποιήσει ότι θα συμβεί. Καμία δικαιολογία δεν υπάρχει λοιπόν για κροκοδείλια δάκρυα.
Σήμερα πιά είναι φανερό, όσο ποτέ άλλοτε, ότι η παράδοση της λίμνης Πουρναρίου για δημιουργία φωτοβολταϊκού πάρκου, χωρίς μάλιστα να έχει γίνει η διευθέτηση της κοίτης, τα απαραίτητα αντιπλημμυρικά έργα, είναι άλλη μία προίκα στην στρατηγική τους για την απελευθέρωση της ενέργειας, πατώντας πάνω σε καταστροφικές συνέπειες για την περιοχή μας.
Απαιτούμε να μην γίνει το έργο αυτό.
Την ανάπτυξη τους τη ζήσαμε στην ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟ με χιλιάδες εγκλωβισμένους, την ζήσαμε με χιλιάδες σπίτια χωρίς ρεύμα. Την ζει κάθε λαϊκή οικογένεια που καλείται να πληρώσει απίστευτους λογαριασμούς ρεύματος. Καμιά ανάπτυξη δεν είναι «ήπια», δεν είναι ουδέτερη, δεν παράγει φθηνή ενέργεια για το λαό, όσο κινείται στην πολιτική της απελευθέρωσης της ενέργειας, στη λογική της κερδοφορίας για το μεγάλο κεφάλαιο. Εμείς πληρώνουμε τις ΑΠΕ, με τους δικούς μας φόρους επιδοτούνται όλοι αυτοί για να μπορούν στον 21ο αιώνα να αφήνουν τον κόσμο χωρίς ρεύμα.
Απαιτείται κεντρικός σχεδιασμός, αποκλειστικά δημόσιος φορέας ενέργειας , με ενίσχυση των υποδομών, αξιοποίηση του επιστημονικού προσωπικού των πανεπιστημίων μας, για μελέτες, που να ακουμπάνε στις ανάγκες του λαού της περιοχής, στην ποιότητα της ζωής του.
Ο λαός και οι εργαζόμενοι της περιοχής μας πρέπει να αντιδράσουν, να οργανωθούν και να εμποδίσουν το ξεπούλημα της ζωής τους στις πολυεθνικές και σε αυτήν την κατεύθυνση θα ρίξουμε όλες μας τις δυνάμεις.