Ο Σεπτέμβριος, είναι ο μήνας που οι περισσότεροι εύχονται να μην φτάσει ποτέ. Από κάποιους έχει θεωρηθεί μεταβατικός μήνας μιας και συνδέει τη ξεγνοιασιά με τη επιστροφή στην καθημερινότητα, στη ρουτίνα της δουλειάς και στο σχολείο. Από κάποιους άλλους, ανήκει και αυτός στο καλοκαίρι. Ωστόσο, παρά τα λεγόμενα των ανθρώπων, οι όμορφες καλοκαιρινές περιπλανήσεις έρχονται να συναντήσουν το εβδομαδιαίο πρόγραμμα και τις υποχρεώσεις.
Πώς γίνεται, όμως, η άδεια ενός μήνα ή οι τρίμηνες διακοπές να μας αποσυντονίζουν και να μας βγάζουν πάντα εκτός προγράμματος; Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και το αγόρι μου λέει το γνωστό άσμα, περικλείοντας μέσα του όλο το καλοκαίρι, αφού η θάλασσα είναι η κύρια αιτία της αποδιοργάνωσης. Αυτή δηλαδή που μας χαλαρώνει και μας κάνει να ονειρευόμαστε, να σχεδιάζουμε το αύριο χαμογελώντας, που μας βοηθάει να ανακτήσουμε δυνάμεις για αυτά που έρχονται, που μας δίνει τροφή για σκέψη και που μας καθιστά δεκτικούς στα διαφορετικά πνευματικά ρεύματα των ανθρώπων που γνωρίζουμε κοντά της. Αυτά είναι αρκετά για να καταλάβουμε πόσο την αγαπάμε.
Από την άλλη μεριά, η μετάβαση γίνεται πιο ομαλά, πιο συνειδητοποιημένα, αφού οι βροχές και οι ασταθείς θερμοκρασίες βοηθάνε στην φθινοπωρινή προσαρμογή. Για κάποιους ο Σεπτέμβριος έχει μία γλυκιά αίσθηση, μία μυρωδιά, που μαζί δημιουργούν μία προσμονή για όλα εκείνα που πρόκειται να έρθουν, για αυτά που περιμένουμε και ευχόμαστε να εκπληρωθούν. Στον αντίποδα, υπάρχουν και οι άνθρωποι για τους οποίους οι διακοπές και η ξεγνοιασιά τώρα ξεκινάει, που ετοιμάζουν τα πράγματά τους ως χειμερινοί κολυμβητές ή απλώς αρέσκονται σε περιπάτους στο βουνό αναπνέοντας καθαρό αέρα.
Είτε ξεκινάς τώρα τις διακοπές σου είτε έχεις επιστρέψει ήδη στις υποχρεώσεις σου, ένα είναι σίγουρο, μέσα στο χειμώνα κάπου θα συμβαδίσουμε!
Δύσκολη η επιστροφή
