Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.
Μέσα στις αναμνήσεις μου στις 30 Αυγούστου 2019 βρέθηκα στο πνευματικό κέντρο Ιωαννίνων για να παρακολουθήσω την ορκωμοσία του νεοεκλεγέντος δημάρχου Ιωαννίνων ΜωϋσήΕλισάφ. Μια συγκινητική στιγμή όπου ένας άκρως αξιόλογος άνθρωπος, μοναδικός επιστήμονας και βαθύς γνώστης του πολιτισμού εκλέγεται δήμαρχος μιας μεγάλης πόλης της Ελλάδας, της πρωτεύουσας της Ηπείρου προκειμένου να διαγράψει μια αξιόλογη πορεία στο χώρο όχι μόνο της δημοτικής περιφέρειας των Ιωαννίνων, αλλά και στον χώρο της επιστήμης του, της ιατρικής, στο χώρο των πολιτιστικών εκδηλώσεων, στο χώρο της γραφής, στον χώρο της καρδιάς μας.Η εκλογή του ελισάφ Μωυσή ήταν ένα στοίχημα για την ελληνική κοινωνία. Ένας φωτισμένος άνθρωπος που έγραψε στο βιβλίο της ζωής τις δικές του εξαίσιες γραμμές προσπαθώντας να διατηρήσει άσβεστη τη μνήμη της φυλής του, να μας διδάξει με όποιον τρόπο μπορούσε, να μας μιλήσει με παραδείγματα και ομιλίες που ξεχώριζαν για το ήθος τους, την πληρότητά τους αλλά ακόμη περισσότερο και για τη βαθύτερη αισθητική της ευαίσθησίας του που τον συνόδευε σε κάθε του ενέργεια και πόνημα. Δεν σταματούσε μόνο σε σκέψεις δικές του αλλά η μεγάλη του παιδεία και γνώση ενός ανθρώπου της εποχής του που συχνά την ξεπερνούσε, του προσέδιδε την ευχέρεια να μιλάει με παραδείγματα συγγραφέων, ιστορικών, με στίχους από ποιητές που είχε μελετήσει, να μιλάει στις καρδιές των συμπολιτών του, των μαθητών του, των ανθρώπων του. Με μεγάλη συγκίνηση άκουσα τους αποχαιρετισμούς αγαπημένων του προσώπων και με μεγαλύτερο ακόμη σεβασμό άκουσα να τον αποχαιρετούν αποκαλώντας τον Δάσκαλο με Δ κεφαλαίο. Μπορεί να φτωχαίνει ο κόσμος μας από παρουσίες και από φωτεινές προσωπικότητες. Έχουμε πάντοτε όμως την ελπίδα όπως τη διακρίναμε κάθε στιγμή στο θλιμμένο του βλέμμα. Εις μνήμην…
