H οριοθέτηση της κοίτης του Αράχθου… ο “Μεγαλέξανδρος” και το “κατηραμένο φίδι” (πράξη 1η από το θέατρο των διαφημιζόμενων μεγάλων έργων της απερχόμενης Δημοτικής αρχής…προσεχώς και οι υπόλοιπες πράξεις…) κάπως έτσι θα μπορούσε να περιγραφεί η ιστοριούλα μας: <<Ακούυυυυυσατε, 
ακούσατε!.. Υπεγράφη, επιτέλους, σήμερα κατόπιν ενεργειών μας στο Υπουργείο Υποδομών και ξεκινά άμεσα η μελέτη οριοθέτησης και αντιπλημμυρικής προστασίας του ποταμού Αράχθου!.. Από τις σημαντικότερες διεκδικήσεις της Δημοτικής μας Αρχής. Ένα έργο “βαλτωμένο” εδώ και δεκαετίες. Εντάχθηκε στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων στα τέλη του ’15, δημοπρατήθηκε τον Ιούλιο του ’16 αλλά, βρε παιδί μου, μας καθυστέρησαν οι εμπλεκόμενες εταιρείες με τις ενστάσεις τους τρία χρόνια τώρα… Χάρις στο πείσμα και την επιμονή μου, όμως, τα κατάφερα. Ευχαριστώ την πολιτική ηγεσία και τους βουλευτές (έτσι γενικά, ή έχουμε πολιτικό πολιτισμό ή δεν έχουμε…). Τώρα να δείτε μεγαλεία… Θα βλέπετε την Άρτα και δεν θα τη γνωρίζετε!.>>
Διαβάζοντας το πρόσφατο δελτίο τύπου του απερχόμενου Δημάρχου κου Τσιρογιάννη, που παραφράζοντάς το πολιτικά σας μεταδώσαμε, ήταν σαν να άκουγα μέσα μου έναν τελάλη να διαλαλεί τα έργα «του πολυχρονεμένου μας Δημάρχου». Ομολογώ ότι είναι με πολύ έντεχνο τρόπο γραμμένο, έτσι ώστε να εκμεταλλεύεται την δυναμική ενός τόσο σημαντικού για την περιοχή μας έργου, να θολώνει τα νερά για το ποιος έκανε τι και κάτω από ποιες συνθήκες και, τέλος, να πιστώνει το έργο στον Δήμαρχο.
Επειδή, όμως, είμαστε σίγουροι ότι οι Αρτινοί δεν εντυπωσιάζονται από πυροτεχμήματα (έστω και εντέχνως διατυπωμένα) θα θέλαμε να σημειώσουμε κάποια σημεία, προς χάρη της αλήθειας.
-Το έργο δεν το κάνει ο Δήμος, αλλά το Κράτος. Εντάχθηκε στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων το 2015 και δημοπρατήθηκε το 2016, μέσα στα πιο σκληρά μνημονιακά χρόνια, εν μέσω διαπραγματεύσεων και με την απειλή του grexit.
-Η Κυβέρνηση λοιπόν, ακόμη και με την πλάτη στον τοίχο, επέλεξε να προχωρήσει σε ένα τέτοιας έκτασης και σπουδαιότητας έργο που, κατά τα λεγόμενα του κου Τσιρογιάννη, ήταν “βαλτωμένο” για δεκαετίες. Ποιοι, αλήθεια, κυβερνούσαν τις δεκαετίες αυτές; Πόσα (πολύ περισσότερα…) χρήματα υπήρχαν τότε για έργα σαν την οριοθέτηση και την αντιπλημμυρική προστασία του Αράχθου; Γιατί αυτά τα έργα δεν έγιναν τότε που υπήρχε η δυνατότητα; Πού ήταν τότε η Δημοτική Αρχή (η όποια Δημοτική Αρχή…) να κινητοποιηθεί και να διεκδικήσει;
-Πόσο θράσος χρειάζεται κανείς για να διαλαλεί ότι “μετά από και δικές μας συνεχείς παρεμβάσεις” το έργο προχώρησε; Δεν εξυπακούεται ότι, για ένα τέτοιας σπουδαιότητας έργο, το οποίο γίνεται με κρατικά κονδύλια στην περιοχή, ο Δήμαρχος θα έπρεπε να είναι σε άμεση και συνεχή συνεργασία με το Υπουργείο Υποδομών; Δεν είναι στο πλαίσιο των καθηκόντων του και του ρόλου του ως εκλεγμένου αντιπροσώπου της τοπικής κοινωνίας; Διαφορετικά τι χρειάζεται η Δημοτική Αρχή;
-Αυτό που ενοχλεί όσους πραγματικά γνωρίζουν είναι η ανερυθρίαστη προσπάθεια του κου Τσιρογιάννη να “καπελώσει” το έργο, αφήνοντας για το τέλος μια γενικόλογη, τυπική, θολή και διεκπεραιωτική ευχαριστία, με πνεύμα αβροφροσύνης. Ευχαριστεί, λοιπόν, “για την συμβολή τους” την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Υποδομών (έτσι γενικά…), τους βουλευτές της Άρτας (ονοματεπώνυμα;) και τα αρμόδια υπηρεσιακά στελέχη του Υπουργείου και του Δήμου Αρταίων. Με άλλα λόγια όλους αυτούς που οραματίστηκαν, ενέταξαν στο ΠΔΕ κάτω από αντίξοες συνθήκες και εν τέλει προχωρούν στην υλοποίηση αυτού του τόσο σημαντικού έργου…
Μετά από την παράθεση των παραπάνω, δεν μπορούμε να αποφύγουμε κάποιες σκέψεις και ερωτήματα:
Γιατί ο κος Τσιρογιάννης προβάλλει ως “εξαιρετική υπηρεσία” προς την Άρτα το αυτονόητο; Μέσα από το συγκεκριμένο δελτίο τύπου είναι σαν να τον βλέπουμε να διαγκωνίζεται για να πιάσει θέση στην πρώτη γραμμή μιας φωτογραφίας, ενώ η πραγματική του θέση είναι στην δεύτερη!..
Μπορούμε, βέβαια, να καταλάβουμε ότι στο πλαίσιο της προεκλογικής του εκστρατείας “θέλει να δείξει έργο”. Αυτό, όμως, κάνει τα πράγματα ακόμα πιο τραγικά γι’ αυτόν. Γιατί δεν θέλει και μεγάλη προσπάθεια για να διαπιστώσει κανείς ότι η Δημοτική Αρχή του κου Τσιρογιάννη δεν έχει να επιδείξει κάτι χειροπιαστό πέρα από μελέτες, οι οποίες για κάποιο λόγο δεν προχώρησαν προς την υλοποίησή τους. Δικαιολογίες μπορούν να βρεθούν πολλές. Η ουσία είναι ότι εδώ και πέντε χρόνια δεν έχει δημοπρατηθεί ούτε ένα έργο ΕΣΠΑ!.. Σίγουρα, δεν φταίει μόνον η Κρίση ή η υποστελέχωση του Δήμου, όπως διαλαλεί παντού ο κος Δήμαρχος. Αν ήταν έτσι, δεν θα γίνονταν έργα ούτε στους όμορους Δήμους, ούτε στην υπόλοιπη χώρα, η οποία αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα. Αν, όμως, κάποιος δει την αναπτυξιακή δυναμική που υπάρχει αλλού, έστω και με λιγότερους πόρους, δεν θα αργήσει να διαπιστώσει πως “κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας”…
Με λίγα λόγια: το εν λόγω δελτίο τύπου είναι ενδεικτικό του πανικού και της απελπισίας της απερχόμενης Δημοτικής Αρχής, μιας και δεν έχει να επιδείξει κάποιο ουσιαστικό έργο. Προσπαθεί, λοιπόν, να πιαστεί απ’ όπου μπορεί. Να “καπελώσει” την οριοθέτηση και την αντιπλημμυρική προστασία του Αράχθου, προβάλλοντάς την σαν ένα γκολ που ίδρωσε μεν, αλλά κατάφερε να βάλει στο 91ο λεπτό του αγώνα… Ποντάρει στο ότι οι Αρτινοί θα μείνουν μόνο στο έργο καθαυτό, πιστώνοντάς το στον Δήμαρχο, και όχι σε ό,τι και όσους βρίσκονται πραγματικά πίσω από αυτό…
Για να τελειώσουμε στο πνεύμα που αρχίσαμε, συνεχίζοντας το “τελάλημα” της αρχής: η συγκεκριμένη ενέργεια του κου Τσιρογιάννη θυμίζει μια σκηνή από μια παράσταση του πολυαγαπημένου μας Καραγκιόζη, όπου ο ήρωας κορδώνεται ότι αυτός ήταν που σκότωσε το Καταραμένο Φίδι. Μόνο που το φίδι το σκότωσε ο Μεγαλέξανδρος και ο ήρωάς μας επεδίωκε με ύπουλο τρόπο να εισπράξει την αμοιβή… Η συνέχεια στην παράσταση είναι γνωστή: ο Καραγκιόζης τιμωρείται για το ψέμα που είπε. Μένει να δούμε αν η δικαιοσύνη της παράστασης θα αποδοθεί και στην πραγματική ζωή…
Τζένη Ταπραντζή-Κοίλια
υποψήφια Δήμαρχος Αρταίων, επικεφαλής “Δημοτικής Αναγέννησης”