«Ο χρυσός Οίκος» Σ.Ρούσντι Εκδόσεις Ψυχογιός 2019 σελ. 496
Η ζωή έχει πολλή περισσότερη φαντασία από μας…
Την ημέρα της ορκωμοσίας του νέου προέδρου των ΗΠΑ,του Ιανουαρίου του 2009 , έφτασε και εγκαθίσταται στους «Κήπους», μια παραμυθένια, προστατευμένη γειτονιά στο Γκρίνουιτς Βίλατζ,της Νέας Υόρκης,από κάποια μακρινή χώρα ,με μια λιμουζίνα Daimler,ένας μη εστεμμένος βασιλιάς ,ένας δισεκατομμυριούχος,ηλικίας εβδομήντα περίπου χρονών , μαζί με τους τρεις ορφανούς από μητέρα γιους του, για να παραλάβει το ανάκτορο της εξορίας του .
Τα επόμενα οκτώ χρόνια του ανθρώπου αυτού που αποκαλούσε τον εαυτό του Νέρωνα Γκόλντεν(Χρυσός)και που δεν ήταν πραγματικά βασιλιάς, αλλά στο τέλος της βασιλείας του υπήρξε μια μεγάλη -και μεταφορικά μιλώντας , αποκαλυπτική-φωτιά…
Όλοι όσοι ήταν γείτονές του τον φοβόντουσαν.Οι κάτοικοί της γειτονιάς τον αντιμετωπίζουν με περιέργεια αυτόν τον εκκεντρικό νεοφερμένο και την οικογένειά του. Μαζί με το αλλόκοτο όνομα, τον πλούτο, την περίεργη προφορά και μια αναμφισβήτητη αύρα απειλής.
Θα έπρεπε να έχουν μαντέψει όλοι οι γείτονες, πως ένας άνθρωπος που έφερε το όνομα του τελευταίου της Ιουλιο-Κλαυδιανής Αυτοκρατορικής Δυναστείας της Ρώμης , κατοικούσε σε ένα domusaurea (Χρυσό Οίκο-Τεράστιο παλάτι που έχτισε ο αυτοκράτορας Νέρων στην καρδιά της αρχαίας Ρώμης) ,παραδεχόταν δημόσια την ίδια του την τρέλα , τα αδικήματά του, τη μεγαλομανία και την επερχόμενη καταδίκη του , ένας τέτοιος άνθρωπος πετούσε το γάντι στα πόδια της μοίρας και κροταλίζοντας τα δάχτυλά του κάτω από τη μύτη του Θανάτου που ζύγωνε , φώναζε: «Ναι! Συγκρινέ με , αν θέλεις με εκείνο το τέρας που περιέλουζε τους χριστιανούς με λάδι και τους πυρπολούσε για να φωτίσει τον κήπο του τη νύχτα , που έπαιζε λύρα ενώ η Ρώμη καιγόταν !Ναι, βαφτίζω τον εαυτό μου Νέρωνα , από τη γενιά του Καίσαρα , από τον τελευταίο αυτού του αιμοσταγούς γενεολογικού κλάδου , και βγάλε ό,τι συμπέρασμα θέλεις .Εμένα απλώς μου αρέσει το όνομα.Στο αμερικανικό σπίτι μου ,η ηθική θα μετριέται με βάση τον χρυσό!!»
Ήρθε λοιπόν στην πόλη σαν εκείνους τους έκπτωτους Ευρωπαίους μονάρχες , αρχηγούς έκπτωτων οίκων, που χρησιμοποιούσαν ακόμα για επίθετα τους μεγαλοπρεπείς τίτλους : της Ελλάδος,της Γιουγκοσλαβίας ή της Ιταλίας και αντιμετώπιζαν τον πένθιμο προσδιορισμό τέως σαν να μην υπήρχε. Αυτός δεν ήταν τίποτα τέως ,έλεγε η όλη συμπεριφοράς του.Ήταν μεγαλοπρεπής στα πάντα, αγαπούσε τα τραπέζια του τζόγου, το ουίσκι ,είχε προτίμηση στις πόρνες ,αρνιόταν να επιτρέψει σε δημοσιογράφους ή φωτογράφους να μπουν στο σπίτι του και τόσα άλλα.
Οι γείτονες δεν ασχολήθηκαν άλλο , καθώς στην πραγματικότητα τους απασχολούσαν περισσότερο τα δικά τους πράγματα.Φυσικά , οι δουλειές του Ν.Τ.Γκόλνετεν τους ενδιέφεραν , αλλά μόνο μέχρις ενός σημείου.Κοιτάξανε αλλού και συνεχίσανε τη ζωή τους.
Το ίδιο έκανε και ο γείτονας , ο νεαρός Ρενέ Άντερλιντεν.
Ο Ρενέ Άντερλιντεν ,είναι ο αφηγητής και εισηγητής της ιστορίας , ένας νεαρός κινηματογραφιστής ,ο οποίος συλλέγει υλικό για μια ταινία που αφορά στην οικογένεια Γκόλντεν.Υποκύπτοντας στη γοητεία τους, ο Ρενέ, μπλέκεται μοιραία στους καβγάδες, στις απιστίες και, ναι, στα εγκλήματά τους.
Πόσο λάθος κάνανε όλοι …
Τελικά τα πράγματα άρχισαν να ξηλώνονται .Ιδού οι αιτίες της πτώσης της οικογένειας του Νέρωνα Γκόλντεν: η ορκωμοσία του Ομπάμα, ένας αδελφικός καβγάς, μια απροσδόκητη μεταμόρφωση , η άφιξη στη ζωή του γέρου μιας όμορφης και αποφασισμένης νεαρής γυναίκας,της ρωσίδαςΒασιλίσας (μια βασίλισσα που χρειάζεται διάδοχο), ένας φόνος (παραπάνω από ένας φόνος), μια φωτιά, το σύμπαν του Μπιζάρο (η «κακή» , αρνητική εκδοχή του Σούπερμαν), η ΓκόθαμΣίτι του Μπάτμαν, το τραγούδι του Λέοναρντ Κοέν «Σαν πουλί πάνω στο σύρμα …», η κινηματογραφική ταινία του ΛουίςΜπουνιουέλ«Εξολοθρευτής άγγελος»,το τραγούδι του ΓουόλτΓουίτμαν «Το τραγούδι του εαυτού μου», μια πλύστρα (Odhobi, τον αποκαλούσαν στην Βομβάη),η τέχνη του σινεμά, ένας κακός που μοιάζει να βγήκε από κόμικ και τέλος ένας ΚακόςΤζόκερ-ο Νέρωνα Γκόλντεν,που είχε γίνει βασιλιάς και ζούσε σε έναν Χρυσό Οίκο στον ουρανό και που φαίνεται σαν σατιρική εκδοχή του Τραμπ…
Με φόντο την κουλτούρα και την πολιτική της σημερινής Αμερικής,« Ο Χρυσός Οίκος» σηματοδοτεί τη θριαμβευτική και συναρπαστική επάνοδο του ΣαλμάνΡούσντι στον ρεαλισμό.Ο ΣαλμάνΡούσντι εξακολουθεί να προκαλεί κατά μέτωπο κάθε μορφή εξουσίας και κάθε μικρόθωρη αντίληψη. OΣαλμάνΡούσντι ακριβοπλήρωσε την «αυθάδεια» να σκέφτεται ελεύθερα με την απειλή του θανάτου να τον ακολουθεί για εννέα χρόνια και να τον αναγκάζει σε μια λαθραία ζωή που κρυβόταν από σπίτι σε σπίτι , μετά την επιβολή του φετφά εναντίον του από τον Αγιοταλάχ Χομεϊνί, στις 14 Φεβρουαρίου 1989, για το βιβλίο του «Σατανικοί Στίχοι».
Μια ιστορία έμφυληςταυτότητας, επανεφεύρεσης του εαυτού και της ταυτότητας , αλήθειας (και ψεμάτων) και τρόμου,«Ο Χρυσός Οίκος»του ΣαλμάνΡούσντι, συλλαμβάνει το κλίμα της αμερικανικής πολιτικής και κουλτούρας από την εποχή του Ομπάμα ως το σήμερα
Μια μαύρη κωμωδία σε σκοτεινούς καιρούς , έξυπνη, βαθιά πολιτική, με ανελέητη σάτιρα…
Ο ΣΑΛΜΑΝ ΡΟΥΣΝΤΙ γεννήθηκε στη Βομβάη το 1947, μετανάστευσε στην Αγγλία το 1961 και σήμερα ζει στην Αμερική. Τα βιβλία του έχουν τιμηθεί με εξόχως σημαντικά βραβεία, όπως το Booker των Booker και το TheBestoftheBooker, που του απονεμήθηκαν για το μυθιστόρημα ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ, ενώ ο ίδιος, το 2007, χρίστηκε ιππότης από τη βασίλισσα της Αγγλίας για την προσφορά του στη λογοτεχνία. Τα έργα του Ρούσντι πάντα ξεσηκώνουν θύελλα κριτικών και συζητιούνται από εκατομμύρια αναγνώστες σε όλο τον κόσμο. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν: ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΣΤΕΝΑΓΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΙΤΑΝΟΥ, που βραβεύτηκε το 1995 με το WhitbreadPrize και το 1996 με το Ευρωπαϊκό Αριστείον Λογοτεχνίας, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠ’ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ, που αποτέλεσε το εκδοτικό γεγονός του 1999, ΑΝΑΤΟΛΗ-ΔΥΣΗ, Ο ΧΑΡΟΥΝ ΚΑΙ Η ΘΑΛΑΣΣΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΩΝ, ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ, ΣΑΤΑΝΙΚΟΙ ΣΤΙΧΟΙ, που έχει τιμηθεί με τα βραβεία Whitbread και PremioPedrocchi, ΠΑΡΑΦΟΡΑ, ΣΑΛΙΜΑΡ Ο ΚΛΟΟΥΝ, που ήταν υποψήφιο για το βραβείο Booker 2005, ΟΝΕΙΔΟΣ, που τιμήθηκε με το γαλλικό βραβείο MeilleurLivreEtranger, Η ΓΗΤΕΥΤΡΑ ΤΗΣ ΦΛΩΡΕΝΤΙΑΣ, Ο ΛΟΥΚΑ ΚΑΙ Η ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ, ΟΧΤΩ ΜΗΝΕΣ ΚΑΙ ΕΙΚΟΣΙ ΟΧΤΩ ΝΥΧΤΕΣ, το αυτοβιογραφικό ΤΖΟΖΕΦ ΑΝΤΟΝ και το Ο ΧΡΥΣΟΣ ΟΙΚΟΣ.
Γράφει : Ο Κώστας Τραχανάς