Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών ο Ευάγγελος Σεργιάννης σκορπίζοντας θλίψη στην τοπική κοινωνία του Κομποτίου
Όπως αναφέρεται στη σελίδα Κομπότι Άρτας
Η οικογένεια του “Α.Ο.Κομποτίου Σκουφάς” πενθεί για την απώλεια ενός ανθρώπου, βγαλμένου μέσα από τα σπλάχνα του ιστορικού συλλόγου.
▪ Ο «Ευάγγελος Σεργιάννης» δεν ήταν ένας απλός ποδοσφαιριστής που άφησε εποχή στο «ΣΚΟΥΦΑ» της δεκαετίες του ’60 – ’70.
▪Για όσους τον γνώριζαν, ήταν στρατιώτης, ήταν μαχητής, λάτρης του ποδοσφαίρου και αφοσιωμένος στην ομάδα του «ΣΚΟΥΦΑ» την οποία αγάπησε και αφοσιώθηκε, όσο κανένας άλλος.
▪ Γεννημένος στις 16 Μαρτίου του 1938 ο κυρ’ Βαγγέλης έφυγε από κοντά μας, αφήνοντας πίσω του ένα τεράστιο αθόρυβο έργο.
▪ Το τελευταίο αντίο στον εκλιπόντα θα ειπωθεί σήμερα το απόγευμα στις 17:00, όπου συγγενείς, φίλοι, παλιοί συμπαίκτες αλλά και απλοί φίλαθλοι θα βρεθούν στην εκκλησία του Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Κομποτίου και θα τον συνοδευόσουν στην τελευταία του κατοικία.
Η Ανακοίνωση του ΑΟ ΚΟΜΠΟΤΙΟΥ ΣΚΟΥΦΑΣ
Η σελίδα Ο ΦΑΡΟΣ γράφει:
Η κάθε εποχή, έχει τα δικά της χαρακτηριστικά.
Την αυστηρή δική της ζυγαριά για πρόσωπα και πορείες.
Υπάρχουν πρόσωπα, που κουβαλάνε στους ώμους και στο διάβα της ζωής τους, αυτά τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά.
Την αγάπη, την αφοσίωση και την ανιδιοτέλεια, την προσφορά, το πάθος και τη συμμετοχή.
Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, έχει τους δικούς του εργάτες, τους κωπηλάτες και τους μηχανοδηγός του, που τροφοδοτούν με την ίδια τη ψυχική τους δύναμη την πορεία του.
Εργάτες, που ζούνε κι αναπνέουν, για την μοναδική ποδοσφαιρική τους αγάπη.
Που γεννήθηκαν στη δύσκολη εποχή του ρομαντισμού, της φανέλας, της ομάδας και της ιστορίας της.
Τότε, που απ’το λεξιλόγιο, απουσίαζε η λέξη, πόσα…!
Ο Α.Ο Σκουφάς και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο της Άρτας, αποχαιρετούν τον Βαγγέλη Σεργιάννη.
Με την σχεδόν 70χρονη πορεία και προσφορά του.
Ένα ταξίδι με χαρές και λύπες.
Με ανόδους και γύρους θριάμβων.
Με τίτλους και διακρίσεις.
Με κλάμα και πανηγυρισμούς.
Η προσωπική του πορεία, ταυτόχρονη με την ιστορία του Α.Ο Σκουφάς.
Ποδοσφαιριστής, παράγοντας, φροντιστής, ο άνθρωπος του γηπέδου.
Εκατοντάδες οι ερασιτέχνες αθλητές, που βρέθηκε δίπλα τους ως στοργικός πατέρας.
Προπονητές, γυμναστές, φίλοι κι αντίπαλοι με σεβασμό κι εκτίμηση.
Ήταν εκεί στην ίδρυση το 1952, εκεί μέχρι σήμερα…
Ήμουν τυχερός, που το 1976, σε αγώνα με τον Α.Ο Άρτας, πήρα τη θέση του.
Επιστρατεύτηκε και είπε ναι, όπως πάντα.
Ο καλός στρατιώτης μας.
Δάκρυσε την ώρα της αλλαγής.
Κατάλαβε ότι ήταν ο τελευταίος του αγώνας.
Μετά μόνο σε αγώνες παλαιμάχων.
Το γήπεδο του Κομποτίου, πήρε το όνομά του και δίκαια.
“Γήπεδο: Βαγγέλης Σεργιάννης”.
Είναι οι τόσο σπουδαίοι άνθρωποι της καθημερινότητας, που αφήνουν μόνο θετικές αναμνήσεις.
Μία καθαρή και διάφανη πορεία.
Στον αγώνα, στο μεροκάματο, στην ομαλή λειτουργία της οικογένειας.
Με την προσφορά τους, εκεί που αγαπούν.
Ο θεός του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, τον περιμένει, του έχει εξασφαλίσει θέση εκ δεξιών του.
Δίπλα και μαζί, με τόσους δικούς μας, εργάτες όλοι τους, του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και του Α.Ο Σκουφάς.
Τόσους δικούς μας, που τον περιμένουν…
Καλό σου ταξίδι Βάγγο…!
Φεύγεις με την αγάπη μας.