Τελικά ποιος και τι έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν;

 Η περίπτωση της απόφασης των εμπόρων της Άρτας, με μεγάλη πλειοψηφία για καλοκαιρινό πενθήμερο, για μια ανθρώπινη ανάσα του λαϊκού κόσμου των αυτοαπασχολούμενων μικροεμπόρων της Άρτας, βρέθηκε «στο μάτι του κυκλώνα». Κάποιοι θυμήθηκαν με κραυγές και απειλές να περάσουν ακριβώς την αντίληψη «ζούμε για να δουλεύουμε», ξεχνώντας, ότι απέναντι στην πολιτική που οργανώνει την εξαφάνιση τους, όχι μόνο δεν σήκωσαν ανάστημα, αλλά με τη στάση τους συνέβαλλαν στην αποδοχή της, υιοθετώντας στην πράξη το «σφάξε με αγά μ’ να αγιάσω».
Δεν είδαμε να απειλούν με κανένα «τσεκούρι», την πολιτική που άδειασε την «Σκουφά» και έκανε κρανίου τόπο την Β. Κων/νου, την Β. Πύρρου, και όλους τους μεταξύ τους δρόμους. Αλήθεια, δεν τους έφταναν οι ώρες στους εργαζόμενους να πάνε να ψωνίσουν, ή δεν έχουν λεφτά; Γιατί αυτοί που κάνουν «καλούς λογαριασμούς», δεν βγάζουν ένα προϋπολογισμό στους εργαζόμενους και στους άνεργους της πόλης μας και να μας πούν τι περισσεύει μετά το ρεύμα, νερό ενοίκιο, τηλέφωνο, και να προτείνουν ολοήμερα ανοιχτά καταστήματα, για να προλάβουμε να τα ξοδέψουμε, για να μην μουχλιάζουν τα εκατομμύρια στα παπλώματα; Μπάς και περιμένουν να έρθει στην Άρτα να ψωνίσει το «Λίαρ Τζέτ» της Ευρώπης; Όλα αυτά τα μαγαζιά έκλεισαν γιατί κράτησαν κάποια Σάββατα το χρόνο για την οικογένεια τους, ή γιατί ο παράς, με τις πολιτικές που ακολουθούνται, συγκεντρώνεται και σε όλο λιγότερα χέρια;
Δεν είδαμε να απειλούν με «φωτιά», όλες τις κυβερνήσεις, που τους μετέτρεψαν με το στανιό σε δωρητές οργάνων, για το γιγάντωμα μιας φούχτας μεγαλοεπιχειρήσεων.
Το Εργατικό Κέντρο Άρτας, συμπαραστέκεται στην απόφαση της πλειοψηφίας των εμπόρων, για το καλοκαιρινό πενθήμερο, για το δικαίωμα τους να διεκδικούν μια ανθρώπινη ζωή.

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΡΤΑΣ