Το καλοκαίρι του 1825 που η Δυτική Ελλάδα φλεγόταν και επικρατούσε ολοσχερής έρεβος στις περιοχές της και , το Μεσολόγγι πολιορκούνταν από τον Κιουταχή και τον Ομέρ Βρυώνη, ο Καρπενησιώτης οπλαρχηγός Γιαννάκης Γιολδά¬σης έγραφε προς τον Καραϊσκάκη, αλλεπάλληλες γραφές περί τα τέλη του Ιουνίου του 1825 για τον γρήγορο και ανα¬γκαίο ερχομό του στη Δυτική Ελλάδα [ ΓΑΚ : Βλαχογ. Πολέμ.φάκ.29 (λ. 426) & Απομνημονεύματα, Νικολάου Σπηλιάδη , τόμ. 2ος , σελ. 427].
Παρόμοια με την του Γιολδάση επιστολή, στάλθηκε προς την Κεντρική Διοίκηση και άλλη επιστολή, υπογεγραμμένη από επιφανείς εντός του Μεσολογγίου Σωματάρχες , μηνο¬λογούμενη μάλιστα δέκα ημέρες πριν την προαναφερθείσα , με την οποία ζητούσαν μεταξύ των άλλων, να δημιουργηθεί οπωσδήποτε στρατόπεδο στην Ακαρνανία από το οποίο θα κτυπούν τον εχθρό από τις πλάτες που θα εφοδίαζε με τρό¬φιμα τον Κιουταχή στο Μεσολόγγι, τρόφιμα που θα προέρ¬χονταν από τις κεντρικές αποθήκες των Τούρκων, οι οποίες βρίσκονταν στον Καρβασαρά (Αμφιλοχία). Ιδού και η περί ης ο λόγος επιστολή των Σωματαρχών του Μεσολογγίου υπογεγραμμένη από το Μεσολόγγι στις 15 Ιουνίου 1825.
«… Προσέτι διά να ταχυνθή η λύσις της πολιορκίας μας, οπού αλλέως την βλέπωμεν δύσκολον, αν το εγκρίνη η Διοίκησις να διορισθή εν δυνατόν σώμα ή από εκείνα οπού είναι εις Σάλωνα, ή από όπωσιν άλλο μέρος να απεράση εις Καρπενήσι και Απόκουρον να συνάξη και τα εις εκείνα τα μέρη διασκορπισμένα στρατεύματα και να πέσουν εις το μέρος της Ακαρνανίας, να εμπο¬δίσουν τας τροφάς του εχθρού οπού φέρουν από Καρ¬βασαρά (Αμφιλοχία), και να κτυπούν όσον ημπορούν από ταις πλάταις, έχοντας όμως πάντοτε τας τροφάς των εις τα καράβια και εις τα παράλια της Ακαρνανίας. Μένομεν με σέβας βαθύτατον .
Τη 15 Ιουνίου 1825 Μεσολόγγι ευπειθείς πατριώται
Νάστας Ζέρβας, Ιωάννης Σούκας, Νότης Μπότζιαρης, Σπύρο Μήλιος, Λάμπρος Βέικος, Μήτσος Κοντογιάννης, Νικηταράς, Αποστολάκης Κουσουρής, Βασ. Χασάπης, Γιαννάκης Ράγκος, Νικ. Στουρνάρης, Φώτο Μπόμπορης, Γεώργιος Τσόγκας, Ανδρέας Ίσκου, Δημ. Μακρής, Γιαννάκης Στάϊκος, Κώστ. Βλαχόπουλος, Σωτήρης Γιώτης, Λάμπρος Φωτομάρας, Νικολός ανεψιός του Δήμου Τσέλιου». [ Βλαχογ. Ιδιωτ. Συλλογαί, φάκ. 244 (έγγραφο 62)].
Αφουγκραζόμενος λοιπόν ο Καραϊσκάκης την κατάσταση που του περιέγραφε ο στρατηγός Γιαννάκης Γιολδάσης και παλιός γνώριμος, αλλά και καλός του φίλος, καταφθάνει αστραπιαία ως αρχηγός των έξω του Μεσολογγίου ενόπλων δυνάμεων και ξαναζωντανεύει τις επαρχίες στη Δυτική Ελλάδα, με αποτέλεσμα οι έξω του Μεσολογγίου οπλαρχηγοί να πάρουν θάρρος, οι κρυμμένοι στις αποκλείστρες ξα¬ναβγαίνουν, οι καταπιεσμένοι ξανασηκώνουν κεφάλι, πά¬λι αντηχούν τα καριοφίλια και τα γιαταγάνια και οι εχθροί μουδιάζουν στο άκουσμα του ερχομού στη Δυτική Ελλάδα, του στρατηγού Γεωργίου Καραΐσκάκη. Στις 18 Ιουλίου 1825, οι οπλαρχηγοί Καραϊσκάκης, Γιαννάκης Γιολδάσης, Γεώργιος Βαλτινός και Βαγγέλης Κοντογιάννης, από το Κρίκελο της Ευρυτανίας που βρίσκονταν, πληροφορούν την Επιτροπή της Ανατολικής Στερεάς Ελλά-δος Διοίκησης και μεταξύ των άλλων, τους γράφουν και τα παρακάτω:
«… Άμα οπού επέρασεν ο στρατηγός Καραϊσκάκης εις τα εδώ μέρη, συνενοηθέντες και ενωθέντες όλοι μας, εσκέφθημεν αρκούντως περί την του Μεσολογγίου σω¬τηρίας και ετοιμαζόμεθα να κινηθώμεν δι’ εκεί. Αλλά διά να γένει το κίνημα υγιές επωφελές, ανάγκη πάσα ήτον να συναχθούν όλοι οι Αρχηγοί των επαρχιών και αξιωματικοί και κάθε ένοπλος πατριώτης, εν ταυτώ δε να γένει και η ανήκουσα φροντίς και πρόβλεψις των ζωοτροφιών δι’ ολίγας ημέρας και ο διωρισμένος τόπος και ημέρα συναθροίσεώς μας, τα οποία αυτά εξ ανά¬γκης απαιτούσαν καιρόν διά να γίνουν. Ο λαός της Δυ¬τικής Ελλάδος ήταν νεκρός, τρυπωμένος και εις αθλί¬αν κατάστασιν, μάλιστα εις τα πέριξ του Καρπενησίου, χωριά ολόκληρα επροσκύνησαν και άλλοι ήσαν αμφιρρεπείς, από τα οποία ωφελούμενοι οι εν Καρπενησίω εχθροί ήρχισαν να σκλαβώνουν φαμελιές πολλές και χωριά ολόκληρα, οδηγούμενοι από τουρκολάτρας και προσκυνημένους χριστιανούς… Όθεν σκεφθέντες στρατηγηματικώτερον, εν όσω να γέ¬νουν οι προειρημένες ετοιμασίες, διαλεγόμεθα έως 800 εις το γελέκι και δι’ όλης ημέρας και νυκτός κινήσαντες από Κλεπά του Κραβάρου, χθες πρωί εφθάσαμεν εις Καρπενήσι και επιπεσόντες έξαφνα εις τους αμερί¬μνους εχθρούς εκυριεύσαμεν σχεδόν όλην την χώραν και πεσόντες οι Έλληνες με τα μούτρα επάνω τους, τόσην τροπήν τους έκαμαν, ώστε αφήσαντες τα περισσό¬τερα πόστα επεριωρίσθησαν μόνον εις μιαν μάνδραν… Ούτος ο πόλεμος, Σεβαστή Επιτροπή, έστησε τα όρια του Έθνους, ελευθέρωσε πολλάς φαμελίας και αιχμαλώτους, έβαλεν εις κίνδυνον και εζόρισεν όλους τους τουρκολάτρας, διέσπειρε τον τρόμον έως τα Τρίκαλα και Μέτσοβον, εξ αιτίας μάλιστα του Καραϊσκάκη, έδωσε θάρρος και ψυχήν εις όλους τους καθαρούς Έλληνας, οι οποίοι άρχισαν να ευγαίνουν πλέον από τες τρύπες και να δείχνουν στήθος του εχθρού. Στρέφομεν λοιπόν τας δυνάμεις εις Μεσολόγγιον, εν¬δυναμώσαντες με τούτο τες πλάτες μας και επικαλού¬μενοι την εξ ύψους βοήθειαν και την ευχήν της πατρί¬δος και της Διοικήσεως, μένομεν ευσεβάστως.
Τη 18 Ιουλίου 1825 από Κρίκελον
Oι Πατριώται και Αδελφοί
Γιαννάκης Γιολδάσης , Καραϊσκάκης , Γεώργιος Βαλτινός , Ευαγγέλης Μήτζου Κοντογιάννης, Κωνσταντίνος Γιολδάσης ». [ ΓΑΚ : Βλαχογ. Εκτελ. φάκ. 14 (51) ].
Συνεχίζοντας οι αγωνιστές την περιγραφή των τραγικών δεινών στη Δυτική Ελλάδα, λέγουν κατόπιν ότι, όσο να γί¬νουν οι προετοιμασίες για το Μεσολόγγι, έτρεξαν από Κλε-πά (Κράβαρα) την προηγούμενη μέρα, 17 Ιουλίου 1825, και επέπεσαν ξαφνικά το πρωί και πολέμησαν ως την πέμπτη απογευματινή νικηφόρα, προσθέτοντας:
«Ούτος ο πόλεμος, Σεβαστή Επιτροπή, έστησε τα όρια του Έθνους, ελευθέρωσε πολλάς φαμελίας και αιχμα¬λώτους, έβαλεν και εξόρισεν όλους τους Τουρκολά¬τρας. Διέσπειρε τον τρόμον έως Τρίκαλα και Μέτσο¬βον, εξ αιτίας μάλιστα του Καραϊσκάκη, έδωσε θάρρος και ψυχήν εις όλους τους καθαρούς Έλληνας, οι οποί¬οι άρχισαν να εβγαίνουν πλέον από τις τρύπες και να δείχνουν στήθος του εχθρού». [ ΓΑΚ : Βλαχογ. Πολέμ. φάκ. 14 (λ. 135)].
Στις 9 Αυγούστου 1825, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης με τους άνδρες του δίνουν στο Πετροχώρι της Τριχωνίδας (Απόκου¬ρο) και άλλη νικηφόρα μάχη κατά του Τουρκαλβανού Άγου Βασιάρη ή Μουχαρντάρη. Την ίδια ημέρα ο Καραϊσκάκης αναγγέλλει τη νέα επιτυχία του στο υπουργείο Πολέμου, προς το οποίο για τις ελλείψεις του υψώνει φωνή και ζητάει φουσέκια!!! «Λοιπόν, παρακαλώ και φωνάζω. Διά το όνομα της πα¬τρίδος και της Σεβαστής Διοικήσεως! Φουσέκια – φου¬σέκια – φουσέκια! Να μας σταλούν και μερικά χρήματα για ν’ αγοράσωμεν ψωμί. Χαψιά δεν έχουμε να φάμε…». [ ΓΑΚ: Βλαχογ. Πολέμ. φάκ. 30].
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Ακολουθήστε το arta2day.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις