Πρός
τούς εὐσεβεῖς Χριστιανούς τῆς καθ’ Ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί·
«μή φοβεῖσθε· ἰδού γάρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ».
Γιά αἰῶνες, ὁ φόβος εἶχε φωλιάσει στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἀνθρώπινη σκέψη εἶχε κουρασθεῖ πολύ, ἀπό τήν ἄγρια ἐκείνη ἐποχή. Ὁ κατατρεγμός, ἡ κακία, τά πάθη καί τά μίση συγκλόνιζαν τίς ἀνθρώπινες ὑπάρξεις. Οὔτε μιά ἀκτίνα ἐλπίδας δέν ἔφθανε, στήν αἰχμάλωτη, ἀπό τά πάθη, ἀνθρώπινη καρδιά.
Ὁ φόβος γέννησε τήν θλίψη καί τήν ἀπογοήτευση. Συναισθήματα, πού βίωσαν καί ὁ δίκαιος Ἰωσήφ καί ἡ Παρθένος Μαρία, ὅταν «ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν» καί ἀνεζήτησαν τόπο γιά νά γεννηθεῖ ὁ Ἰησοῦς, ἀλλά «οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι». Δέν βρέθηκε πουθενά χῶρος σέ ἕνα πανδοχεῖο, σέ ἕνα δωμάτιο, γιά νά ἔλθει στόν κόσμο ὁ Σωτῆρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου. Σ’ ἕνα σκοτεινό καί ὑγρό σπήλαιο, ἀπό τά πολλά τῆς περιοχῆς, πού χρησιμοποιοῦνταν, γιά τήν φύλαξη τῶν ἀλόγων ζώων, γεννήθηκε ἡ Χαρά, ἡ Ἐλπίδα, τό Φῶς· γεννήθηκε ὁ Χριστός.
Αὐτό τό μήνυμα τῆς ἐλπίδας, δηλαδή, τό χαρμόσυνο ἄγγελμα τῆς Γεννήσεως τοῦ Παιδίου, μετέφεραν στούς ποιμένες καί δι’ αὐτῶν σέ ὅλη τήν ἀνθρωπότητα, οἱ Ἄγγελοι· «εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ». Τό σκοτάδι ἔπαυσε, ὁ φόβος χάθηκε· τήν θλίψη καί τήν ἀπογοήτευση διαδέχτηκε ἡ ἐλπίδα καί ἡ χαρά. Ἡ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου ἄνοιξε τόν δρόμο, γιά τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Ἀδελφοί μου, τόν τελευταῖο καιρό, ἕνας παρόμοιος φόβος πλανᾶται σέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα· ὁ ἀόρατος ἰός ἀπειλεῖ τίς ζωές τῶν ἀνθρώπων καί σκορπίζει παντοῦ τήν θλίψη καί τήν ἀπογοήτευση. Ἡ ἀγάπη καί ὁ σεβασμός πρός τόν συνάνθρωπο, ἄλλαξαν τίς εὐλογημένες μας συνήθειες, στερῶντας ἀκόμη καί τήν φυσική μας παρουσία ἀπό τόν Ναό τοῦ Θεοῦ. Ἄς μήν ἀφήσουμε ὅμως, τόν φόβο καί τήν θλίψη, νά κυριεύσουν τίς καρδίες μας, διότι σήμερα, ἀνέτειλε ἡ ἐλπίδα. Διότι, καί σ’ ἐμᾶς, ὅπως στούς φτωχούς ποιμένες τῆς Βηθλεέμ, οἱ Ἄγγελοι τοῦ οὐρανοῦ, μᾶς ἀναγγέλλουν, τό ἴδιο χαρμόσυνο μήνυμα: «ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ».
Χρειάζεται, νά γονατίσουν οἱ ψυχές μας, ταπεινά, μπροστά στήν φάτνη τοῦ Χριστοῦ καί νά τοῦ ζητήσουμε, νά λυτρώσει τόν κόσμο ἀπό τόν ἀόρατο ἐχθρό. Νά προσευχηθοῦμε γιά τούς ἀσθενεῖς, πού δίνουν τήν μάχη γιά τήν ζωή τους, στά νοσοκομεῖα. Νά προσευχηθοῦμε, γιά τούς γιατρούς καί γιά τό νοσηλευτικό προσωπικό, πού ξεπερνοῦν τούς ἑαυτούς τους, καθημερινά. Νά προσευχηθοῦμε γιά τίς χιλιάδες τῶν συναθρώπων μας, πού ἔχασαν τήν ζωή τους, ἀλλά καί γιά τούς οἰκείους τους, οἱ ὁποῖοι πρέπει, νά διαχειρισθοῦν τήν ἀπώλεια. Νά προσευχηθοῦμε γιά τούς νέους μας, τούς μαθητές, πού ἀντιμετωπίζουν φέτος, ἰδιαίτερες δυσκολίες, γιά τούς ἀνέργους, ἀλλά καί τούς ξενιτεμένους Ἀρτινούς, πού καλοῦνται, νά γιορτάσουν μακριά ἀπό τόν ἀγαπημένο τους τόπο.
Ἄς γίνει λοιπόν, ἀδελφοί μου, ἡ καρδιά ὅλων μας, τό κατάλυμα, στό ὁποῖο θά γεννηθεῖ ὁ Χριστός σήμερα καί θά ἀνατείλει ἡ ἐλπίδα στόν κόσμο. Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα.
Διάπυρος πρὸς τὸν Νηπιάσαντα Κύριον εὐχέτης σας
Ὁ Μητροπολίτης