Όταν συνωστίζονται οι πολίτες σε πλατείες, καφέ, εστιατόρια σείεται από την πολιτεία δίκαια το δάκτυλο για προσωπική ευθύνη απέναντι στο κοινωνικό σύνολο και στον εαυτό τους.
Αλλά και όταν κολλάς τον κορωνοιό μέσα στο Νοσοκομείο και τότε μιλάμε για προσωπική ευθύνη. Όταν δεν υπάρχει η δυνατότητα για covid tests στους νοσηλευόμενους στο Νοσοκομείο και τότε μιλάμε για … προσωπική ευθύνη. Όταν οι συγγενείς φροντίζουν τον προσερχόμενο καθαρό από covid ασθενή τους στο Νοσοκομείο, αλλά προσβεβλημένο πια εν αγνοία όλων από τον ιό μέσα στο Νοσοκομείο και τότε μιλάμε για … προσωπική ευθύνη. Όταν φροντίζουν τον ασθενή αποκλειστικές νοσοκόμες γιατί δεν επαρκεί το Νοσηλευτικό προσωπικό και τότε μιλάμε για … προσωπική ευθύνη. Όταν πια φανερώνεται ότι ασθενούν από covid o 96 χρονος νοσηλευόμενος, 2 συγγενείς, 2 αποκλειστικές και πιθανόν κάποιοι από το νοσηλευτικό προσωπικό του Νοσοκομείου και τότε μιλάμε για … προσωπική ευθύνη. Όταν 10 άτομα, μεταξύ των οποίων μια 95χρονη γιαγιά, ένα μωρό, ένα 6χρονο παιδί και μια ασθενής από covid μπαίνουν σε καραντίνα σε 5 διαφορετικά σπίτια τότε μιλάμε για «εντολή» από την Πολιτεία και ενσυνείδητη υπακοή από τα 10 «τυχερά» θύματα του «αξιόπιστου» Συστήματος Υγείας. Όταν την 95χρονη γιαγιά φροντίζει η νοσούσα κόρη της θέτοντας σε κίνδυνο τη ζωή της γιατί δεν ευκαιρεί να νοσηλευτεί, -που να αφήσει τη μητέρα της- και τη ζωή της γιαγιάς εάν κολλήσει τον ιό και τότε μιλάμε για… προσωπική ευθύνη αφού οι κοινωνικές δομές του Δήμου μας βρίσκουν εργασιακά κωλύματα προκειμένου όχι να φροντίσουν, αλλά να δώσουν ένα πιάτο φαγητό κι ένα νερό στη γιαγιά.
Ο Βασιλιάς, είτε ως Σύστημα Υγείας, είτε ως κοινωνικές δομές του Δήμου, είναι γυμνός αλλά είναι ενδεδυμένος με πλουμιστά ενδύματα στην κατανομή προσωπικής ευθύνης.
Ευτυχία Μπάρκα
Πρέβεζα 22-10-2020