Πρώτιστη ανάγκη για οποιαδήποτε πόλη, μικρή ή μεγάλη, για να μπορέσει να αναπτυχθεί είναι οι πολίτες να είναι ασφαλείς και υγειής. Αν δεν υπάρχει μια ικανοποιητική κατάσταση υγείας, όχι μόνο απουσία νόσου δηλαδή αλλά και η αίσθηση ψυχολογικής και σωματικής ευεξίας, τότε δε μπορεί να υπάρχει συζήτηση για παραγωγή, εκπαίδευση, τουρισμό.
Όμως η δημοτική αρχή φαίνεται να μη συμφωνεί με τα συμπεράσματα της επιστήμης και του παγκόσμιου οργανισμού υγείας και βάζει το κάρο μπροστά από το άλογο, έχοντας αναφορά κυρίως σε φιέστες εντυπωσιασμού (όπως η λευκή νύχτα) και τα αμφιβόλου απόδοσης έργα όπως το openmall. Είναι λογικό αυτό όμως σε μια πόλη στην οποία το γενικό νοσοκομείο λειτουργεί, μετά από χρόνια πελατειακών σχέσεων και πολιτικές διάλυσης, με όρους κέντρου υγείας; Ποιες άραγε είναι οι πρωτοβουλίες του δήμου για αυτό;
Και πέρα όμως από αυτό, με δεδομένη τη διάλυση του νοσοκομείου υπάρχει κάποια πρωτοβουλία του δήμου για να αντισταθμιστεί η κατάσταση; Υπάρχει κάποια κίνηση για δημοτικά ιατρεία και για την ενίσχυση της πρωτοβάθμιας κάλυψης του πληθυσμού όχι μόνο στον αστικό ιστό της Άρτας αλλά και στα γύρω χωριά; Τα τελευταία χρόνια ο δήμος βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, τόσο οικονομικά όσο και πληθυσμιακά, και η απάντηση σε όσους και όσες έχουν επιλέξει ή έχουν αναγκαστεί να μείνουν είναι τιμωρητική; Αν θες γιατρό μπες στην πόλη και αν δεν έχει ούτε η πόλη ε τότε πήγαινε στα Γιάννενα, κοντά είναι; Με αυτή τη λογική θα μείνει ή θα φύγει ο κόσμος;
Επίσης είναι γνωστό ότι η περιφέρεια Άρτας δε διαθέτει συγκροτημένη υπηρεσία δημόσιας υγείας (αν και ούτε αυτό φαίνεται να απασχολεί την αντίστοιχη περιφεριακή αρχή) χωρίς τον αντίστοιχο γιατρό και μόνο με διοικητικό προσωπικό. Ο δήμος και η αντιστοιχεί αντιδημαρχία τι έχει κάνει για αυτό; Έχει στοιχεία για την κατάσταση υγείας του πληθυσμού του δήμου; Γνωρίζει τα ποσοστά της εμβολιαστικής κάλυψης; Γνωρίζει αν υπάρχουν ομάδες ή συνοικισμοί με ιδιαίτερα προβλήματα; Υπάρχει σχεδιασμός αντιμετώπισης τους; Και με αφορμή και το openmall έχει εικόνα αν και που υπάρχουν κάτοικοι που χρειάζονται βοήθεια στη μετακίνηση τους, που χρειάζονται εφεδρική παροχή ρεύματος για τροφοδοσία ιατρικών μηχανημάτων; Ή πρόσβαση ασθενοφόρου στο χάος που επικρατεί στον πεζόδρομο-εργοτάξιο έχει εξασφαλιστεί με κάποιο τρόπο;
Τέλος η πολιτική του δήμου για προβλήματα που αφορούν την υγεία, όπως η διατροφή, η ποιότητα του νερού και των υδάτων, ο τρόπος ζωής, η αντιμετώπιση των αυξανόμενων περιστατικών καρκίνου σε μια πόλη χωρίς ογκολόγο στο νοσοκομείο, ποια ακριβώς είναι; Οι φωτογραφίες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η εμφάνιση μια φορά το χρόνο σε εκδηλώσεις και φιέστες;
Είναι προφανές πως τα προβλήματα υγείας δεν είναι μόνο ένα ατομικό φαινόμενο, αλλά έχουν και μια συλλογική και κοινωνική διάσταση, η οποία χρήζει συνεχούς παρακολούθησης, μελέτης, σχεδιασμού και παρέμβασης με βάση τα διεθνή πρότυπα. Αυτό όμως χρειάζεται και οι υπηρεσίες και η πολιτική του δήμου να τα έχουν προτεραιότητα και να ασχολούνται με αυτά. Όχι να φέρουν απλά ένα τίτλο σε μια πινακίδα σε κάποιο γραφείο.
Πάνος Χριστοδούλου, Βιοπαθολόγος/Εργαστηριακός Ιατρός, Ιατρός Δημόσιας Υγείας και κοινωνικής Ιατρικής, MSc Διοίκησης Μονάδων Υγείας, MSc Διατροφής, Τροφίμων και Μικροβιώματος, Υποψήφιος Διδάκτορας Ιατρικής Πανεπιστημίου Πατρών, PGCert Διαχείρισης κρίσεων στη δημόσια υγεία και ανθρωπιστικής απάντησης, Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με τη Λαϊκή Συσπείρωση
Η υγειονομική κατάσταση στο δήμο Άρτας
