Εκατομμύρια αυτοκίνητα κινούνται στους δρόμους καθημερινά ανά την υφήλιο, δημιουργώντας έναν ατελείωτο παγκόσμιο μηχανοκίνητο ιστό, του οποίου πρωταρχικός στόχος είναι η εξυπηρέτηση, η γρήγορη μετακίνηση και η κάλυψη αποστάσεων. Ωστόσο, επειδή τα οχήματα δεν κινούνται μόνα τους (ακόμα) και πίσω από τη “συμπεριφορά” τους κρύβεται ένα ανθρώπινο ον, με χ συναισθήματα και αντίληψη, η κατάσταση περιπλέκεται. Από την μηχανική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ένα όχημα μέχρι το ατύχημα ή και δυστύχημα που μπορεί να προκληθεί, τελικός αποδέκτης είναι πάντα ο άνθρωπος, είτε είναι ο υπαίτιος είτε το θύμα. Μέσα σε αυτό περίπου το πλαίσιο, σε ασύγκριτα μικρότερη κλίμακα, βέβαια, δημιουργήθηκε η ανάγκη δημιουργίας της ασφάλειας αυτοκινήτου.
Πέρασαν 130 Χρόνια από το Πρώτο Συμβόλαιο Ασφάλειας Αυτοκινήτου
Παρότι μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο η χρήση του αυτοκινήτου στις μεγάλες αστικές περιοχές παρουσίασε σημαντική αύξηση και τα οχήματα κινούνταν με σχετικά γρήγορη ταχύτητα ή εν πάσει περιπτώσει επικίνδυνη για τα τότε δεδομένα, ωστόσο δεν είχε προβλεφθεί η υποχρεωτική ύπαρξη ασφάλειας αυτοκινήτου. Έπρεπε να περάσουν περίπου 15 χρόνια για να γίνει από τη νομοθεσία υποχρεωτική, και αυτό στη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι, αν και στην Ευρώπη, και συγκεκριμένα στη Γερμανία το 1886, κατατίθεται, η πρώτη στην ιστορία, αίτηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας για όχημα που κινείται με κινητήρα από τον Carl Benz, παρόλα αυτά η ιδέα της ασφάλειας αυτοκινήτου παίρνει σάρκα και οστά στις ΗΠΑ.
Συγκεκριμένα, στις 20 Οκτωβρίου 1897, ο μηχανικός Gilbert Loomis υπογράφει το πρώτο ασφαλιστήριο συμβόλαιο αυτοκινήτου με την Travelers Companies στο Ντέιτον του Οχάιο. Το μονοκύλινδρο όχημα, το οποίο είχε κατασκευάσει ο ίδιος, ασφαλίστηκε με συμβόλαιο $1.000 USD για αστική ευθύνη (προς τρίτους). Η περίοδος αυτή είναι και το χρονικό σημείο, κατά το οποίο το πλαίσιο (νομικό και καλύψεων) αρχίζει σιγά σιγά να γίνεται πιο ολοκληρωμένο.
Το 1902, το Διεθνές Ινστιτούτο Διαχείρισης Κινδύνων ανακοινώνει την πρώτη διαθέσιμη κάλυψη για πυρκαγιά και κλοπή αυτοκινήτων και σταδιακά μέχρι το 1930 η πολιτεία της Μασαχουσέτης καθιστά υποχρεωτική την ασφάλεια αυτοκινήτου για τους ιδιοκτήτες. Είχε μεν, προηγηθεί το Κονέκτικατ με νόμο, ο οποίος απαιτούσε από τους οδηγούς να αποδείξουν ότι μπορούν να αποζημιώσουν για τις βλάβες που προξένησαν, αλλά… μετά από το ατύχημα!
Η Ευρώπη Ακολουθεί το Παράδειγμα των ΗΠΑ
Το 1930, το Ηνωμένο Βασίλειο γίνεται η πρώτη χώρα που καθιστά υποχρεωτική την ασφάλεια αυτοκινήτου, αφού πρώτα έχει εγκρίνει τον νόμο περί οδικής κυκλοφορίας. Εννέα χρόνια αργότερα ακολουθεί η Γερμανία με τον “Νόμο για την Εφαρμογή της Υποχρεωτικής Ασφάλισης για Ιδιοκτήτες Αυτοκινήτων Οχημάτων”. Σιγά σιγά εναρμονίζονται και άλλες χώρες, με την Ελλάδα να θεσπίζει τον νόμο 489/76 (Φ.Ε.Κ. Α’ 331) «Περί Υποχρεωτικής Ασφαλίσεως των εξ ατυχημάτων αυτοκινήτων αστικής ευθύνης» το 1976.
Έκτοτε, οι ασφαλιστικές εταιρίες σχεδίασαν ολοκληρωμένα προγράμματα ασφάλισης αυτοκινήτων, διαρκώς ενισχυόμενα από καλύψεις και παραμέτρους προσαρμοσμένες στις συνθήκες και τις ανάγκες κάθε εποχής. Παράλληλα, φυσικά ενισχύονται και τα αντίστοιχα νομοθετικά πλαίσια όλων των χωρών. Εξάλλου, η έννοια της ασφάλειας (σε όλους της τομείς) είναι μια έννοια ζωντανή και διαρκώς μεταβαλλόμενη, μια αναγκαία σύμβαση, η οποία ως κύριο και ουσιαστικότερο στόχο έχει την ψυχική ηρεμία του ατόμου σε περίπτωση που συμβεί κάτι αναπάντεχο.