ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ 19/3/2021 ΛΑΜΠΡΙΝΑ ΣΚΟΡΙΛΑ. ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΡΤΑΣ
Υπάρχει μια πανδημία που τη βιώνει στη ζωή του το 95% των κατοίκων της χώρας μας. Των εργαζομένων, των αγροτών, των αυτοαπασχολούμενων επαγγελματιών, εμπόρων. Το βιώνουν από την ίωση που χτυπάει τα εισοδήματα τους, τα δικαιώματα τους, τις ανάγκες τους. Σ’ αυτή την πανδημία της επίθεσης που δεχόμαστε, η μόνη απάντηση , το μόνο εμβόλιο, είναι ο οργανωμένος αγώνας, για την ανατροπή. Διαφορετικά θα μας έχουν μόνιμα διασωληνομένους, στα ράντζα της ανεργίας, της απάνθρωπης εκμετάλλευσης, της στέρησης κάθε ανθρώπινου δικαιώματος. Ο καπιταλισμός, σάπισε και η μοναδική του προσφορά πιά, είναι η ολοένα και μεγαλύτερη επίθεση στη ζωή του λαού μας.
Τα ΜΑΤ και οι ΑΥΡΕΣ, δεν έγιναν για να χτυπήσουν τους παιδεραστές, τους εγκληματίες, τους ληστές του εισοδήματος των εργαζομένων και του λαού μας.
Πέστε μας ένα ΜΑΤΑΤΖΗ, που πούλησε τσαμπουκά σε έναν Τραπεζίτη, που ξεσπιτώνει το γείτονα του, και όχι λίγες φορές τον αδελφό του;
Πέστε μας μια ΑΥΡΑ, που επιτέθηκε σε έναν εργοστασιάρχη που δεν παίρνει κανένα μέτρο προστασίας, προκειμένου να παράγει περισσότερο κέρδος;
Πέστε μας έναν από τις δυνάμεις καταστολής που παραφέρθηκε σε έναν εφοπλιστή;
Πέστε μας μια ΕΔΕ που διατάχθηκε από όλες τις κυβερνήσεις για απρεπή συμπεριφορά σε βάρος των εισοδηματιών του πλούτου.
Πέστε μας έναν επιχειρηματία που έφαγε 4 γκλομπιές επειδή άφησε απλήρωτους τους εργαζόμενους;
Πέστε μας με τι χειροπέδες έδεσαν τους εργοδότες πού πρωτοστατούν στην ληστεία των ασφαλιστικών ταμείων που χρησιμοποιούν ανασφάλιστη εργασία;
Πέστε μας μια εισβολή των ΜΑΤ, που έγινε σε συγκέντρωση του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων.
Άμα βρείτε μία γράψτε μας!
Απεναντίας. Βγήκαν όλοι στα κάγκελα για την πανδημία που διασπείρουν οι λαϊκές αντιδράσεις.
Σου μιλάνε για αλλού. Γιατί εκεί που ζείς δεν μπορούν να ουρλιάζουν.
Γιατί στην Άρτα, έχουμε όλοι ονοματεπώνυμα, διεύθυνση, και αρκετοί από εμάς και τηλέφωνο.
Ας μας πουν Από πού ξεκίνησε η πανδημία στην Άρτα πέρυσι τέτοιον καιρό:
Ξεκίνησε ή όχι από εργοστάσιο, που έπρεπε να παρέμβει το Εργατικό κέντρο Άρτας, για να μαζευτεί η κατάσταση;
Είμαστε συνεχώς χαμηλά τον υπόλοιπο καιρό , βοηθούντως του γεγονότος, ότι η Άρτα δεν είναι τουριστική περιοχή, και δεν έχει μετρό και πολλά μέσα μαζικής μεταφοράς.
Πότε και από πού είχαμε έκρηξη της πανδημίας στην Άρτα;
Καμώνονται πως δεν ξέρουν.
Και τι να πούνε άλλωστε;
Ότι πάλι από Εργοστάσιο και σούπερ μάρκετ, βρέθηκε η Άρτα στο κόκκινο;
Και αντί να απολογηθεί η κυβέρνηση, για το τι μέτρα προστασίας παίρνει, τι σύστημα υγείας έχει φτιάξει, εγκαλεί το λαό, γιατί δεν αποδέχεται τη σφαγή του. Αντί να βάλει καθαρίστριες στα σχολεία, βάζει ΜΑΤ στις σχολές, και κάνει ασκήσεις τρόμου με τις Αύρες που φρόντισε να προμηθευθεί η προηγούμενη κυβέρνηση.
Ε όχι κύριοι. Οι εργαζόμενοι δεν είναι μαφιόζοι για να αποδέχονται την ομερτά.
Τον χρόνο που πέρασε, το Εργατικό Κέντρο μόνο, χώρια άλλοι μαζικοί φορείς, διοργάνωσε πάνω από είκοσι πολιτιστικές εκδηλώσεις και δεκάδες κινητοποιήσεις, πορείες, συγκεντρώσεις, απεργίες. Και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα.
Το πρόβλημα είναι ότι όλοι πρέπει να απαντήσουμε!
Μέχρι πότε θα τους αφήνουμε να σουλατσάρουν πάνω στα δικαιώματα μας;
Μέχρι πότε θα θεωρούμε κάτι σαν καιρικό φαινόμενο την κρατική βία και καταστολή
την βία των πλουτοκρατών;
Ναι μιλάμε με την ξύλινη γλώσσα του Παπαδιαμάντη, και το ξαναλέμε για όσους δεν το κατάλαβαν, για τη βία της πλουτοκρατίας. Να τους πούμε και αλλιώς; Χαλασοχώρηδες. Θέλετε και αλλιώς; Διαρκή αντίχριστό. Και επειδή σε λίγο θα μας κυνηγάμε για αυτά που λέμε, βλέπουμε να ασκείται μήνυση σε βάρος του Παπαδιαμάντη.
Ναι μιλάμε για τη βία τους, αυτής που οδηγεί τους εργαζόμενους σε παραιτήσεις, για να γλυτώνουν τις αποζημιώσεις, που τους αναγκάζουν να δουλεύουν όσο τους γουστάρει και να μην πληρώνεται ποτέ η δουλειά αυτή, που τους παρακρατούν προκαταβολικά την ασφάλιση, για να τους πετάνε ύστερα διασωληνομένους στα ράντζα και στους διαδρόμους, που μας τσακίζουν στους έμμεσους φόρους, για να επιδοτούν πράσινα άλογα, και τις οικολογικές τσέπες των πλουτοκρατών.
Ως εδώ!
Μέχρι πότε λοιπόν, θα ανεχόμαστε να γινόμαστε ο μεζές για το απεριτίφ της πλουτοκρατίας;
Μέχρι πότε η αξιοπρέπεια του λαού μας, θα μετριέται με γκλομπιές και νόμιμη ληστεία του ιδρώτα του;
Τώρα χτίζουμε τις δικές μας επιλογές.
Δεν ρίχνουμε μια μπαταριά στον αέρα.
Τσακίζουμε τη σαπίλα της εκμετάλλευσης.
Χτίζουμε το δικό μας κόσμο, στο μπόι των ανθρώπων!
Ξεκινάμε!
