Η προγραμματισμένη εξόρμηση του ΕΟΣ Άρτας για τις 6 και 7 Ιουλίου ήταν για τον Όλυμπο. Αποφασίσαμε να κάνουμε δύο ομάδες. Η πρώτη θα ανέβαινε από την κλασσική διαδρομή από Γκορτσιά στο Μύτικα και η δεύτερη, η πιο μικρή και ευέλικτη αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό.
Φτάνοντας Παρασκευή βράδυ στα Πριόνια μας υποδέχεται μία καλοκαιρινή μπόρα. Ξυπνάμε στις 4 το πρωί και αφού μαζέψουμε τα αντίσκηνα ξεκινάμε την ανάβασή μας στις 5. Παίρνουμε το μονοπάτι που οδηγεί στο καταφύγιο Σπήλιος Αγαπητός και μετά από 45 λεπτά στρίβουμε και μπαίνουμε στον εκπληκτικό Μαυρόλογγο. Ανηφορικό μονοπάτι μέσα στην πρωινή εκκωφαντική σιωπή του δάσους το οποίο σε 3 ώρες μας οδηγεί στην τοποθεσία Λιβαδάκι με απίστευτη θέα προς το Αιγαίο Πέλαγος. Μετά από μία ανάσα συνεχίζουμε την ανηφορική μας πορεία στην πρώτη κορυφή της ημέρας το Σημαιοφόρο. Η ανάβαση της κορυφογραμμής μας φέρνει στη δεύτερη κορυφή τον Πάγο. Το βλέμμα μας απολαμβάνει όλο το πανόραμα του Ολύμπου με τις ψηλές κορυφές του, τον δροσερό Ενιπέα στα πόδια μας και την υπόλοιπη διαδρομή που μας περιμένει.
Τρίτη κορυφή ο Καλόγερος και μετά κατάβαση για το οροπέδιο της Μπάρας, όπου βόσκουν κοπάδια με άλογα. Από εδώ αρχίζει το πιο δύσκολο κομμάτι της διαδρομής αφού η ζέστη του μεσημεριού αρχίζει να μας ταλαιπωρεί. Τα κουρασμένα μας πόδια μας ανεβάζουν στην τέταρτη κορυφή τον Άγιο Αντώνιο και μετά από μικρό διάλειμμα περπάτημα στην κορυφογραμμή και ανάβαση στο μπαλκόνι του Σκολιού. Η θέα των Καζανιών μας κόβει την ανάσα. Κάνουμε μία καλή στάση και είσοδο στη φοβερή και τρομερή Κακόσκαλα. Ανεβαίνουμε με προσοχή λόγω του βάρους των σακιδίων και της κούρασης για να κατακτήσουμε την έκτη μας κορυφή τον Μύτικα. Η κατάβαση γίνεται από το λούκι του Μύτικα και εξαντλημένοι μα ικανοποιημένοι φτάνουμε στο καταφύγιο Γ. Αποστολίδης. Εκεί προς μεγάλη μας έκπληξη συναντάμε μία από τις ορειβάτισσες που πρόσφατα κατέκτησαν την κορυφή του κόσμου, το Έβερεστ.
Αναχωρούμε στις 5 το πρωί από το καταφύγιο και από το οροπέδιο κατεβαίνουμε στη Σκούρτα και από το απότομο κατηφορικό μονοπάτι “Ανάθεμα” και στη συνέχεια τραβερσάροντας στις πλαγιές του Ολύμπου φτάνουμε, μετά από 5 ώρες, και πάλι στα Πριόνια γεμάτοι εικόνες και εμπειρίες.
Εδώ θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Αποστόλη Καρύδη, το φίλο και συνορειβάτη από την Πιερία ο οποίος γνωρίζει τον Όλυμπο σαν την παλάμη του. Χωρίς τις πληροφορίες του αλλά και την παρουσία του δεν θα είχαμε καταφέρει να κάνουμε όλες τις κορυφές. Τέλος ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλη την ομάδα που παρ’ όλη την κούραση συνεργάστηκε άψογα και το έργο του αρχηγού ήταν εύκολο.
