Οικογένεια, μια λέξη με πολλαπλές μορφές και εκατοντάδες συναισθήματα, με διαφορετική για τον καθένα από εμάς σημασία και προτεραιότητα. Ανεξάρτητα από το αν επιθυμούμε ή όχι να δημιουργήσουμε τη δική μας στο μέλλον, όλοι προερχόμαστε από μία., που μας διαμορφώνει και θέτει τις πιο ισχυρές βάσεις στην εξέλιξή μας, πλάθοντας το ασυνείδητό μας και αποτελώντας πρότυπο, είτε προς παράδειγμα είτε προς αποφυγή.
Οι συζητήσεις που μπορούν να πυροδοτηθούν έχοντας ως κύριο ερέθισμα την “οικογένεια” είναι αμέτρητες, ανάλογα με το πρίσμα που θέλουμε να την εξετάσουμε, και το κοινωνικό θέμα που θέλουμε να φέρουμε στην επιφάνεια.
Στο συγκεκριμένο άρθρο του arta2day.gr ωστόσο, μας αφορούν οι βασικές δομές της, πυρηνική – μονογονεϊκή – εκτεταμένη, και πιο συγκεκριμένα θα εστιάσουμε στη μονογονεϊκή οικογένεια.
Η παραδοσιακή ελληνική κοινωνία, πρότασσε τα προηγούμενα χρόνια τη σπουδαιότητα της προσήλωσης στον “κλασσικό” δρόμο, δηλαδή την πυρηνική οικογένεια, και πάντα κατόπιν γάμου, καταδικάζοντας μάλιστα τα παιδιά γεννημένα εκτός αυτού.
Η περίπτωση των μονογενεϊκών οικογενειών, χαρακτηρίζεται από μια συντριπτική πλειοψηφία των γυναικών σε αυτό τον ρόλο, έναντι των αντρών, κάτι που προκύπτει τόσο από την ίδια τη βιολογική ανατομία όσο και από τους κοινωνικούς θεσμούς. Για να μεγαλώσει ένας άντρας μόνος του παιδί/παιδιά, το πιθανότερο είναι πως θα έχει μείνει χήρος, και σε κάποιες λίγες περιπτώσεις ότι θα έχει εγκαταλειφθεί από τη σύζυγό του, ή θα έχει απομακρυνθεί εάν εκείνη είναι εντελώς ακατάλληλη, πχ τοξικομανής.
Απεναντίας, μια γυναίκα, είναι πολλαπλάσια πιθανότερο να γίνει θύμα εγκατάλειψης, αφού δεν απαιτείται το παιδί να έχει έρθει ήδη στον κόσμο. Παντρεμένοι που κρύβουν την πραγματική τους ταυτότητα ή απλώς ασυνείδητοι που τρομοκρατούνται από τις ευθύνες που φέρει ένα παιδί, γίνονται πολύ συχνά καπνός στο άκουσμα μιας εγκυμοσύνης, “αναγκάζοντας” τη γυναίκα να γίνει μονογονέας, και γκρεμίζοντας τα όνειρα μιας “ολοκληρωμένης” οικογένειας.
Στη σημερινή εποχή ωστόσο, που τα στερεότυπα καταρρίπτονται και περισσότερα δικαιώματα εξασφαλίζονται για περισσότερους ανθρώπους, μια μοναχική μητέρα δεν προκαλεί τόσο μεγάλη έκπληξη, κάτι που δημιουργεί εκτός των άλλων, το δικαίωμα της επιλογής. Εκεί που παλαιότερα οι γυναίκες έμεναν επίτηδες έγκυες για να “τυλίξουν το γαμπρό”, σήμερα φαίνεται πως η μητρότητα είναι μια πολύ πιο ευσυνείδητη επιλογή και βαθιά επιθυμία, για την εκπλήρωση της οποίας δεν απαιτείται καμία μόνιμη δέσμευση.
Η εξέλιξη της επιστήμης και η μέθοδος της τεχνητής γονιμοποίησης, από τη μία βοήθησε εκατομμύρια ζευγάρια, και από την άλλη αποτέλεσε ένα σημαντικό παράθυρο, προς τις θηλυκότητες που ήθελαν να φέρουν στον κόσμο ένα παιδί χωρίς ερωτικό δεσμό. Με την εξωσωματική γονιμοποίηση στο mtsirigotis.gr και τη δωρεά σπέρματος, από γνωστό ή μη πατέρα, το όνειρο της μητρότητας γίνεται εφικτό, διαχωρίζοντας μια για πάντα τον ρόλο της συντροφικότητας και του γάμου από την τεκνοποίηση.
Γάμος και Μητρότητα: Μονόδρομος ή Επιλογή;
