“Έξω φρενών” οι γονείς του 15χρονου Βαγγέλη με την ανακοίνωση της ΕΛΜΕ Άρτας.

Της ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΤΣΟΥΛΑ

Δεν έχουν τέλος οι δοκιμασίες που αντιμετωπίζει η οικογένεια του 15χρονου Βαγγέλη, του μαθητή που το περασμένο Πάσχα δέχτηκε αδικαιολόγητη επίθεση από συμμαθητή του στον αύλειο χώρο του 4ου Γυμνασίου Άρτας, με αποτέλεσμα το παιδί να υποστεί ισχαιμικό επεισόδιο, κινδυνεύοντας να χάσει τη ζωή του, σύμφωνα με τις ιατρικές εκτιμήσεις των γιατρών. Ο ίδιος ο 15χρονος πέρασε έναν κυριολεκτικό Γολγοθά, με τα πρώτα εικοσιτετράωρα να έχουν υπάρξει κρίσιμα για τη ζωή του, καθώς το εγκεφαλικό εξελισσόταν σταδιακά τα πρώτα εικοσιτετράωρα με αβέβαιο αποτέλεσμα. Δυστυχώς, το μόνο βέβαιο στην υπόθεση αυτήν ήταν ότι ένα υγιές, γεμάτο ζωντάνια παιδί πήγε στο σχολείο του και γύρισε στο σπίτι παράλυτο με εγκεφαλικό! Ο Θεός βοήθησε, θα πω εγώ, και το παιδί γλύτωσε τη ζωή του, αφού νοσηλεύτηκε περίπου ένα μήνα στο νοσοκομείο. Όμως όλους αυτούς τους μήνες, ο ίδιος ο Βαγγέλης και η οικογένειά του διανύουν το δικό τους Γολγοθά με συνεχή ταξίδια στην Αθήνα για εξετάσεις, με καθημερινές φυσιοθεραπείες, με τρομερά έξοδα για τους γονείς του λόγω του υψηλού κόστους που απαιτεί η αποκατάσταση της υγείας του, χωρίς βοήθεια κυριολεκτικά από κανέναν άλλον παρά από λιγοστούς στενούς συγγενείς!

Όπως σας είχα ενημερώσει και σε προηγούμενο άρθρο μου, το περασμένο διάστημα βρισκόταν σε εξέλιξη η ΕΔΕ για το αν αναλογούν ή όχι ευθύνες στο σχολείο για τον άσχημο ξυλοδαρμό του 15χρονου, δεδομένου ότι ο ξυλοδαρμός έλαβε χώρα μέσα στον αύλειο χώρο του σχολείου κατά τις σχολικές ώρες. Εν τέλει, η υπόθεση παραπέμφθηκε στο Πειθαρχικό Συμβούλιο της Περιφέρειας Ηπείρου στα Γιάννενα!!! Οι εξελίξεις αυτές ικανοποίησαν τους γονείς του 15χρονου, οι οποίοι ζητούν δικαίωση για το παιδί τους, βροντοφωνάζοντας ότι έστειλαν ένα παιδί υγιές στο σχολείο και το πήραν πίσω παράλυτο!

Ωστόσο, οι πιο πρόσφατες εξελίξεις τους έκαναν κυριολεκτικά “έξω φρενών”, τους “έβγαλαν από τα ρούχα τους”, αφού πληροφορήθηκαν ότι το ΔΣ της ΕΛΜΕ Άρτας με ψήφισμά του ΣΤΗΡΙΖΕΙ “τους υπαίτιους του προσωπικού τους γολγοθά”, όπως επισημαίνουν οι γονείς του 15χρονου, ενώ μέσα από το συγκεκριμένο ψήφισμα εγείρονται ερωτήματα μείζονος σημασίας, που ΑΦΟΡΟΥΝ όλους τους γονείς της Άρτας, όλες τις οικογένειες της Άρτας με παιδιά στα σχολεία, κάθε πατέρα και κάθε μητέρα που στέλνει το παιδί του στα σχολεία της περιοχής μας, καθώς και όλους τους παιδαγωγούς της Άρτας (δεδομένου ότι πρόκειται για ψήφισμα που υπογράφει το ΔΣ της ΕΛΜΕ Άρτας!). Στο ψήφισμα λοιπόν, αναφέρονται μεταξύ άλλων τα εξής (και σε αυτά θα ήθελα να σταθώ, διότι αυτές οι συγκεκριμένες προτάσεις ανοίγουν τον ασκό του Αιόλου για γονείς και εκπαιδευτικούς): “Το ΔΣ ΕΛΜΕ Άρτας εκφράζει την αμέριστη και έμπρακτη συμπαράστασή του στους συναδέλφους του 4ου Γυμνασίου Άρτας καταδικάζοντας απερίφραστα κάθε προσπάθεια στοχοποίησης ή ενοχοποίησής τους μέσα από πειθαρχικού τύπου διαδικασίες και διώξεις, με αφορμή γεγονότα της καθημερινής σχολικής ζωής, τη στιγμή που οι συνάδελφοι του 4ου Γυμνασίου πασχίζουν και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό… Κάθε προσπάθεια εκφοβισμού, ποινικοποίησης και ελέγχου της εκπαιδευτικής λειτουργίας μέσα από αδικαιολόγητες πειθαρχικές διαδικασίες θα μας βρει αντίθετους και απέναντι”, αναφέρεται χαρακτηριστικά στο ψήφισμα που υπογράφει το ΔΣ ΕΛΜΕ Άρτας.

Με αφορμή ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΖΩΗΣ;;;
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ στοχοποίησης και ενοχοποίησης εκπαιδευτικών;;;
ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ εκφοβισμού, ποινικοποίησης και ελέγχου της εκπαιδευτικής λειτουργίας μέσα από ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΕΣ πειθαρχικές διαδικασίες;;;

Και αναρωτιέται ο κοινός νους: το να στέλνει μια οικογένεια το παιδί της στο σχολείο (και μάλιστα ένα παιδί υπάκουο, πειθαρχημένο, με αξίες και αρχές από τον ιερέα πατέρα του) και να το παίρνει πίσω παράλυτο με εγκεφαλικό, επειδή ένας απείθαρχος συμμαθητής του τον “έσπασε στο ξύλο” χτυπώντας τον με μένος πάνω στα κάγκελα του σχολείου (ο οποίος απείθαρχος συμμαθητής του όχι μόνο δεν πειθαρχεί στους κανόνες του σχολείου, αλλά και δεν επιδεικνύει σωστή συμπεριφορά μέσα σε αυτό, γεγονός που το γνωρίζουν οι υπεύθυνοι καθηγητές του και το έχουν παραδεχτεί επισήμως στους ανωτέρους τους!) είναι ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΖΩΗΣ;;; Επιπρόσθετα, από πότε η διενέργεια ΕΔΕ, ώστε να αποδοθούν ή όχι ευθύνες δεδομένου ότι ένα παιδί βρισκόταν ένα περίπου μήνα στο νοσοκομείο από χτυπήματα που δέχτηκε κατά την ώρα του σχολείου του και μέσα σε αυτό, αποτελεί ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ενοχοποίησης και εκφοβισμού εκπαιδευτικών;;; Και τέλος, από πότε το να μένει ένας μαθητής παράλυτος με εγκεφαλικό από ξυλοδαρμό μέσα στο χώρο του σχολείου (αποδεδειγμένα μέσα στο χώρο του σχολείου κι όχι έξω σε μια πλατεία…) αποτελεί γεγονός που οι πειθαρχικές διαδικασίες που ακολουθούν τη διερεύνησή του κρίνονται ΑΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΕΣ;;;

Κι επειδή όλα τα παραπάνω ερωτήματα είναι δυνατό να ταλανίζουν το νου κάθε γονέα που διάβασε το συγκεκριμένο ψήφισμα της ΕΛΜΕ Άρτας, επικοινώνησα με τον Πρόεδρο του ΔΣ της ΕΛΜΕ Άρτας, Χριστόφορο Ψυλλιά, ώστε να λάβω από τον ίδιο μια επίσημη απάντηση για να δημοσιεύσω στο άρθρο μου, θέτοντάς του τα παραπάνω ερωτήματα. Ωστόσο, έλαβα από τον ίδιο μόνο μια επίσημη απάντηση, την οποία με τη σύμφωνη γνώμη του δημοσιεύω αυτολεξεί: “Η θέση μου ήταν ξεκάθαρη. Δε σχολιάζω την ανακοίνωση και η άποψή μας, ως ΕΛΜΕ, εκφράζεται μέσα από την ανακοίνωσή μας. Οτιδήποτε άλλο γραφτεί είναι σκόπιμη παραποίηση των λεγομένων μου”.

Από την πλευρά μου δεν θα σχολιάσω την απάντηση του κ. Ψυλλιά, είναι εύκολο για τον κάθε αναγνώστη μας να διαβάσει πίσω από τις γραμμές της απάντησής του και να βγάλει τα συμπεράσματά του. Στο σημείο αυτό, θα μεταφέρω τα συναισθήματα της οικογένειας του Βαγγέλη, αλλά και του ίδιου… “Όχι μόνο δεν λάβαμε μια συγνώμη για τα όσα πέρασε και περνάει το παιδί μας τόσους μήνες, όχι μόνο κανείς τους δεν μας πήρε τηλέφωνο να δει τόσον καιρό τί κάνει αυτό το παιδί, πώς είναι, πώς νιώθει, πώς είναι η υγεία του, πώς τα βγάζει πέρα… αλλά τώρα δείχνουν και ασέβεια προς το πρόσωπό μας, προς την οικογένειά μας που δεινοπαθεί! Αδικαιολόγητες πειθαρχικές διαδικασίες; Αλήθεια; Αν ήταν το δικό τους παιδί που το έστελναν σχολείο και το έπαιρναν πίσω παράλυτο με εγκεφαλικό, θα τολμούσαν να πουν το ίδιο;;; Ότι η ΕΔΕ ήταν αδικαιολόγητη; Δηλαδή για το συμβάν αυτό που παραλίγο να στερήσει τη ζωή από το γιο μου, την ευθύνη δεν τη φέρει κανένας;;; Οι ίδιοι οι καθηγητές του, μέσα στο νοσοκομείο της Άρτας όπου μεταφέρθηκε ο Βαγγέλης με το ΕΚΑΒ, μου είπαν κατά λέξη “Το παιδί σου δεν έκανε τίποτα, δεν έφταιξε πουθενά”. Αφού λοιπόν οι ίδιοι μου παραδέχτηκαν ότι το παιδί μου δεν προκάλεσε όλο αυτό το τραγικό περιστατικό, ενώ ταυτόχρονα μου παραδέχτηκαν ότι ήξεραν “τί σόι παιδί είχαν στο σχολείο τους, με αντιπειθαρχική συμπεριφορά όλα τα προηγούμενα χρόνια”, πώς αυτοί λοιπόν δεν φέρουν καμία ευθύνη;;; Δεν φέρουν ευθύνη που δεν είχαν τα μάτια τους δεκατέσσερα; Δεν φέρουν ευθύνη που δεν έκαναν τίποτα να αποφύγουν το κακό; Και κάνει λόγο τώρα η ΕΛΜΕ για γεγονότα της καθημερινής σχολικής ζωής; Μάλιστα… Οπότε, το συμπέρασμα που καταλαβαίνω εγώ ως μητέρα ενός παιδιού που παραλίγο να το χάσω επειδή οι καθηγητές του δεν το προστάτεψαν, είναι ότι αυτό που συνέβη στη δική μας οικογένεια είναι κάτι τόσο εύκολο να συμβεί στην καθημερινή σχολική ζωή, στην οικογένεια κι άλλων παιδιών, τόσο απλά, τόσο φυσικά…Ας το έχουν αυτό υπόψιν τους λοιπόν ΟΛΟΙ οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στα σχολεία μας, ότι η ΕΛΜΕ Άρτας ΔΗΜΟΣΙΑ μας ανακοίνωσε μέσα από το ψήφισμά της (σε μας αλλά και σε όλους τους γονείς!) ότι αυτό που συνέβη στο δικό μου παιδί είναι γεγονός της καθημερινής σχολικής ζωής και κάθε προσπάθεια να αποδοθούν ευθύνες είναι αδικαιολόγητη!!!”.

Όλα τα παραπάνω μου δήλωσε αγανακτισμένη και πικραμένη η μητέρα του Βαγγέλη, όσο για τον ίδιο θα σας μεταφέρω ότι αισθάνεται απογοήτευση από το σύστημα και τους εκπαιδευτικούς, μέσα από τέτοιες ανακοινώσεις της ΕΛΜΕ! Συναισθάνεται κανείς μας πώς μπορεί να αισθάνεται ένας έφηβος, που ξαφνικά ενώ δεν έφταιγε, του στέρησαν τα όνειρά του, τη δύναμή του, τη ζωή του όπως την ήξερε… Ξαφνικά, μέσα σε μια στιγμή, βρέθηκε σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου με παράλυτη την αριστερή πλευρά του σώματός του, χωρίς την ικανότητα να αυτοεξυπηρετηθεί, με χαμένα τα όνειρά του να γίνει στρατιωτικός, με χαμένες στιγμές από τη ζωή του στο παρόν και το μέλλον! Προσωπική μου άποψη είναι ότι ολόκληρη η εκπαιδευτική κοινότητα σύσσωμη θα έπρεπε να τον στηρίξει, θα έπρεπε να στηρίξει αυτό το παιδί! Όμως, αντίθετα, το μήνυμα που ο ίδιος αισθάνεται ότι λαμβάνει είναι ότι τα γκρεμισμένα όνειρά του και τα παράλυτα μέρη του σώματός του δεν έχουν αξία…!

Αγαπητοί αναγνώστες, τα συμπεράσματα… δικά σας!!!

Δεδομένων των εξελίξεων, οι γονείς του Βαγγέλη σε λίγες ημέρες θα μου παραχωρήσουν μια ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΟΝ CAMERA, γιατί, όπως μου είπαν, “ΉΡΘΕ Η ΩΡΑ … ΝΑ ΑΚΟΥΣΤΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ!”