Μαρία Παπαθεοδώρου
Σε μια ατμόσφαιρα γεμάτη συγκίνηση, οργή και ελπίδα, η Άρτα απέδειξε για ακόμα μία φορά ότι στέκεται ενωμένη μπροστά στην αδικία, αγωνιζόμενη για το αυτονόητο, τη Δικαιοσύνη. Εκατοντάδες αρτινοί πολίτες κατέκλυσαν το κέντρο της πόλης, ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων των Τεμπών.
Η συγκέντρωση αυτή ήταν μια ζωντανή έκφραση συλλογικής μνήμης, οργής και αποφασιστικότητας. Ο κόσμος φώναξε συνθήματα που έσκιζαν τη σιωπή, κράτησε ενός λεπτού σιγή για να τιμήσει τα αθώα θύματα του τραγικού δυστυχήματος και άκουσε με δέος το κείμενο του Συλλόγου που διάβαζε εκπρόσωπός του.
Η ατμόσφαιρα έγινε ακόμα πιο φορτισμένη όταν φοιτητές του Πανεπιστημίου Άρτας, με τις κιθάρες τους και τις φωνές τους, τραγούδησαν τραγούδια αφιερωμένα στα θύματα. Ποιήματα και κείμενα γραμμένα με πόνο και αγάπη διαβάστηκαν, αφήνοντας τους παρευρισκόμενους με δάκρυα στα μάτια και καρδιές που χτυπούσαν πιο δυνατά από ποτέ.
Η πλατεία Κιλκίς και η Περιφερειακή Οδός έγιναν το σκηνικό μιας αποφασιστικής κίνησης διαμαρτυρίας από το Εργατικό Κέντρο Άρτας. Η πορεία που ακολούθησε μέχρι την Περιφερειακή Οδό και ο αποκλεισμός της για μισή ώρα ήταν μια συμβολική κίνηση που έδειξε την ένταση και τη σοβαρότητα του αγώνα. Η φωνή της Άρτας ενώνεται με αυτή όλης της Ελλάδας, με μια κραυγή που απαιτεί να ακουστεί: «Δικαιοσύνη για τα θύματα!».
Αυτό που έγινε στην Άρτα ήταν μέρος μιας ευρύτερης πανελλήνιας προσπάθειας για να μην ξεχαστεί το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών. Οι συγγενείς των θυμάτων, οι οποίοι έχουν γίνει φάρος δύναμης και υπομονής, ζητούν να μην μείνει καμία πτυχή της τραγωδίας αδιερεύνητη.
Ο αγώνας τους δεν αφορά μόνο τους ίδιους. Αφορά όλους μας. Αφορά μια κοινωνία που απαιτεί διαφάνεια, λογοδοσία και ουσιαστική δικαιοσύνη.
Η συγκέντρωση αυτή έδειξε ότι η Άρτα, όπως και κάθε γωνιά της Ελλάδας, έχει καταλάβει το χρέος της απέναντι σε αυτούς που χάθηκαν άδικα. Η φωνή της Άρτας, γεμάτη πόνο αλλά και δύναμη, ενώθηκε με εκείνη των συγγενών, στέλνοντας ένα σαφές μήνυμα: Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη.
Ας μην αφήσουμε τη φωνή αυτή να σιγήσει. Ας τη μετατρέψουμε σε μια κραυγή που θα αντηχεί σε όλη τη χώρα, θυμίζοντας ότι η δικαιοσύνη δεν είναι αίτημα, είναι δικαίωμα.