Φωτογραφίζοντας τα προβλήματα

Της Σταματίας Γκαραλιάκου

Ο εφησυχασμός στις μέρες μας υπερισχύει παντού. Είναι η μόνιμη κατάσταση στην όποια βρισκόμαστε οι περισσότεροι. Ίσως γιατί δεν μας ενδιαφέρει η κοινωνία στην οποία ζούμε, ο συνάνθρωπος και τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιουργούμε. Οπότε, οι παρωπίδες είναι καλά τοποθετημένες, ένα σκόνταμμα δεν είναι αρκετό για να μας ταρακουνήσει και λίγο νερό δεν μας ξυπνάει τελικά.
Τα προσωπικά προβλήματα ποικίλουν, αλλά αυτό δεν είναι πρωτοφανές φαινόμενο, είναι γνωστό χρόνια τώρα. Ο άνθρωπος αφοσιώνεται μόνο σε πράγματα που τον κάνουν ευτυχισμένο, με αποτέλεσμα να μοιάζει αδιάφορος, απομονωμένος και να έχει το κεφάλι του ήσυχο για τα θέματα της κοινωνίας. Τέτοιου είδους πράξεις αλλάζουν συνήθειες, συμπεριφορές και κάνουν τον κόσμο μας να μοιάζει ξένος.
Πρόσφατα στο διαδίκτυο αντίκρισα κάτι αλλόκοτο για τα μέχρι τώρα δεδομένα. Υπήρχαν δύο φωτογραφίες, με πρωταγωνιστή ένα μικρό παιδάκι. Στη μία φωτογραφία, τον συνόδευε στο σχολείο ο γονιός ενώ στη δεύτερη ο δικηγόρος του. Όλοι γνωρίζουμε ότι μία εικόνα είναι ίση με χίλιες λέξεις, αυτό όμως που δεν γνώριζα ήταν πόση δύναμη μπορεί να έχει μία εικόνα.
Σίγουρα αυτή η φωτογραφία κατέρριπτε κάθε τι παραδοσιακό. Μια κοινή, αναλλοίωτη στο χρόνο συνήθεια, που παρείχε ασφάλεια, αγάπη και σιγουριά. Οι νέες όμως τακτικές που υιοθετούνται, τα καινούρια προβλήματα που έρχονται στο προσκήνιο, η λοιδορία, το bullying, τα πρότυπα των μικρών μας φίλων και χίλια δύο άλλα, παρέχουν πρόσφορο έδαφος για ριζικές αλλαγές.
Ως ζητήματα τα παραπάνω, όταν απλώς περιγράφονται κεντρίζουν για λίγο το ενδιαφέρον, όταν συμβαίνουν δίπλα μας τα επικρίνουμε και όταν πια χτυπήσουν την πόρτα μας σιωπούμε. Έτσι, η παρουσία ενός δικηγόρου ίσως αναζωπυρώσει κάποιο φόβο, επουλώσει το τραύμα και παραδειγματίσει.
Συμπερασματικά, μπορεί να ήταν καλύτερο τα προβλήματα, τα συνταρακτικά γεγονότα πρώτα να τα φωτογραφίζουμε, ύστερα να τα κυκλοφορούμε σαν φέιγ βολάν και όταν θα αρχίσουν να απασχολούν σοβαρά και να συζητιούνται έντονα να τα ‘’βάζουμε’’ στο τραπέζι και να αναζητάμε λύσεις. Είναι και αυτή μια προσέγγιση.