Στρατόπεδο Βερση;

Από χρόνια, αιωρείται η φήμη περί της αναστολής λειτουργίας του Στρατοπέδου Βερσή , που για πολλά χρόνια λειτουργούσε στην πόλη μας ως Κέντρο Εκπαίδευσης Υγειονομικού. Για όσα χρόνια λειτουργούσε απρόσκοπτα, συνεισέφερε τα μέγιστα στην τοπική αγορά αλλά και στην εξωστρέφεια της πόλης, καθώς αποτελούσε σημείο αναφοράς επισκεπτών για τα στρατευμένα παιδιά τους.

Το 2013 κάποιοι που προφανώς ενδιαφέρθηκαν περισσότερο για την ανάπτυξη της περιοχής τους κατάφεραν και μετέφεραν το ΚΕ.ΥΓ. σε άλλη περιοχή της Ελλάδας δείχνοντας ότι είναι θέμα χρόνου να κλείσει το Στρατόπεδο Βερση.

Η αλήθεια είναι, πως μέχρι σήμερα οι τοπικοί βουλευτές όλων των παρατάξεων, είτε συμμεριζόμενοι την πραγματική προσφορά του στρατοπέδου στην τοπική κοινωνία είτε φοβούμενοι το πολιτικό κόστος, προσπάθησαν με νύχια και με δόντια να παραμείνει αυτό σε λειτουργία. Τα τελευταία νέα που αιωρούνται, μάλλον αποκαρδιωτικά είναι σχετικά με τις Κυβερνητικές αποφάσεις, για μία σειρά στρατοπέδων σε ολόκληρη την επικράτεια, μεταξύ αυτών και για αυτό της Άρτας.
Στις γιορτινές εκδηλώσεις για την 25η Μαρτίου ο Υφυπουργός παρά τόν Πρωθυπουργό Κος Κοντογιωργης μετέφερε στον Δήμο Κόνιτσας και στην τοπική κοινωνία την απόφαση του υπουργείου Εθνικής Άμυνας την διατήρηση του Τάγματος Κόνιτσας καθώς επίσης και την στρατιωτική μονάδα στο Καλπάκι πού υπήρχαν πληροφορίες ότι θα κλείσει.
Ο Κος Κοντογιωργης ξεκαθάρισε ότι τα δύο στρατόπεδα θα συνεχίσουν να λειτουργούν.
Απεναντίας ο Κος Κοντογιωργης είπε ότι θά εφαρμοστεί ο σχεδιασμός του υπουργείου και οι μονάδες τής Άρτας (στρατόπεδο Βερση) και των Φιλιατών οδηγούνται προς κλείσιμο όπως αυτός ανέφερε σέ συνέντευξη του.
Δεν είναι σίγουρο ποια έκβαση θα έχει οποιαδήποτε προσπάθεια, για να παραμείνει το εν λόγω στρατόπεδο Βερση ανοιχτό. Αν όμως κλείσει οριστικά, ποια θα είναι αλήθεια η τύχη του?
Θα αποδοθεί στους αρτινούς πολίτες για κάποιο άλλο σκοπό ή θα έχει κι αυτό την τύχη άλλων κλειστών στρατοπέδων ανά την χώρα, στρατόπεδα που ρήμαξαν αφύλακτα και έμειναν μόνο τα ντουβάρια.
Και βέβαια, όσοι ασχολούνται με τό φλέγον θέμα εισφέρουν και από κάποια άποψη. Ακούστηκαν πολλά, ακούστηκε ως χώρος ανέγερσης σχολικών μονάδων, αθλητικών εγκαταστάσεων, ως χώρος για ανέγερση Πρωτοδικείου, φοιτητικής εστίας, πανεπιστημίου κλπ.
Ασχέτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος με όλες αυτές τις ιδέες που ακούγονται ή θα προκύψουν, το ορθό είναι, πως αν φτάσουμε στο σημείο να κλείσει οριστικά το στρατόπεδο, κάτι που ΑΠΕΥΧΌΜΑΣΤΕ, θα πρέπει να υπάρξει διαβούλευση.
Και μάλιστα διαβούλευση όλων των φορέων, βουλευτών, δημοτικών και περιφερειακών παρατάξεων και κινήσεων πολιτών ώστε να βρεθεί η βέλτιστη λύση που θα έχει αφενός μεν πολλαπλασιαστικά οικονομικά, κοινωνικά και εργασιακά οφέλη για τους ανθρώπους που απέμειναν στην πόλη αφετέρου, με σκοπό να αποτελέσει μια βάση προοπτικής ανάπτυξής της. Βέβαια, αυτό προϋποθέτει να γνωρίζουμε, την βούληση της ηγεσίας του Υπουργείου στο οποίο ανήκει οργανικά ο χώρος, για τί το προορίζει και τί άλλες δυνατότητες δέχεται για την χρήση του.
Ευκταίο ωστόσο θα ήταν, η συλλογική διεκδίκηση, μακριά από μικροκομματισμούς και πολιτικούς διαγκωνισμούς ώστε ο χώρος, να γίνει πόλος έλξης επιλογής της Άρτας, ως τόπου επαγγελματικής ευκαιρίας και ως μόνιμης κατοικίας των νέων.
Άλλως, ο θρύλος του Γεφυριού της Άρτας, θα στοιχειώνει κάθε προοπτική αυτής της πόλης.

Το Δ. Σ. του Αρτινών Πολιτών Παρέμβαση.