Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ
Ποιο είναι, αλήθεια, το χειρότερο Πανεπιστήμιο; Αυτό που δεν λειτουργεί στην εντέλεια, έχει ελλείψεις, δεν πιάνει το αναγκαίο μαθησιακό επίπεδο, είναι γεμάτο γκράφιτι, εντάχθηκε στον εκπαιδευτικό χάρτη πρόχειρα και χωρίς μελέτη ή το κλειστό Πανεπιστήμιο; Αν θέλετε, το Πανεπιστήμιο όπου οι φοιτητές του κάνουν κατάληψη ή το Πανεπιστήμιο που στα αμφιθέατρα βρίσκεται η αστυνομία;
Νομίζω, και ανεξάρτητα από την εικόνα που έχει ο καθένας μας για το ιδανικό Πανεπιστήμιο, για το σχολείο των ονείρων του ή το ΑΕΙ του μέλλοντος, το ανοικτό σχολείο, το εκπαιδευτικό Ίδρυμα που αλληλεπιδρά με την Κοινωνία και την Οικονομία (έστω και μέσα από πάρα-μορφωτικούς φακούς), είναι το Πανεπιστήμιο που πρέπει να διεκδικήσουμε. Το Μέλλον της Κοινωνίας και του είναι το ζωντανό Πανεπιστήμιο. Το κλειστό Σχολείο είναι μια φυλακή σε ανακαίνιση…
Αυτές οι σκέψεις με αφορμή:
-την κατάργηση (μη λειτουργία) 38 νέων πανεπιστημιακών τμημάτων στη χώρα από τη νέα ακαδημαϊκή χρονιά (ένα εξ αυτών στην πολύπαθη –και όχι μόνο εκπαιδευτικά- Άρτα) και
-την κλειστή ΑΣΟΕΕ (Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών-ΟΠΑ) εξ αφορμής μιας εκκένωσης καταλυμένου κτηρίου που γειτνιάζει με την Σχολή και επ’ ευκαιρία των εκδηλώσεων για την 46η επέτειο της εξέγερσης των φοιτητών στο Πολυτεχνείο.
Αναμφίβολα πέριξ της ΑΣΟΕΕ και στα υπόγεια της Σχολής υπήρχε (υπάρχει) διάχυτη παρανομία. Από μικροπωλητές που αποθήκευαν τα ασιατικά προϊόντα μαϊμού στις αποθήκες του ΟΠΑ, μέχρι τους μπαχαλάκηδες που είχαν σαν ορμητήριο τα υπόγεια της ΑΣΟΕΕ.
Αλλά αυτό, η σκαστή παρανομία και η απροκάλυπτη ανομία, πόρρω απέχει από το να αντικαταστήσει τους ευκαιριακούς καταληψίες και καθ’ έξιν «επαναστάτες», η ίδια η αστυνομία. Τους κρανοφόρους «ακτιβιστές» να διαδεχθούν τα σιδερόφρακτα ΜΑΤ. Τις ιδέες διά των ροπάλων να διαδεχθούν οι ιδέες των… κλομπ.
Όπως και στην περίπτωση των καταργηθέντων πανεπιστημιακών τμημάτων: να δεχθούμε ότι η εξαγγελία έγινε χωρίς σχεδιασμό, ότι αποτελούσε προεκλογική πομφόλυγα του ΣΥΡΙΖΑ, ότι η χώρα δεν αντέχει και άλλα πανεπιστήμια. Αυτό όμως αποτελεί μια δημιουργική κριτική που θα έπρεπε να συντείνει στην αναδημιουργία των Πανεπιστημίων, τον επανασχεδιασμό των ΑΕΙ, την διόρθωση των πρόχειρων αποφάσεων. Και όχι στην κατάργηση των σχολείων!
Γιατί, τι επιπτώσεις θα έχει ένα ακόμη κλειστό σχολείο στην Άρτα επί παραδείγματι; Αδιαμφισβήτητα:
1.Περισσότεροι νέοι θα φύγουν στην αλλοδαπή για σπουδές (κυρίως από οικογένειες πλουσίων…)
2.Και άλλοι φοιτητές θα κατευθυνθούν σε ιδιωτικά ΙΕΚ που φέρουν τον τίτλο ξένα «Πανεπιστήμια» (νέοι προερχόμενοι από οικογένειες με σχετική οικονομική άνεση…)
3. Θα έχουμε και νέα οικονομική αιμορραγία για την χώρα.
4.Η Άρτα θα διατηρηθεί σε μια υποβαθμισμένη εκπαιδευτικά ζώνη, και θα υποστεί ένα τιμωρητικό οικονομικό μαρασμό…
Θα πείτε ότι η χώρα (και η Άρτα) θέλει τεχνική εκπαίδευση. Αυτό λείπει πρωτίστως από αυτόν τον καταραμένο τόπο του «φαίνεσθε» και όχι μια πληθώρα θεολογικών σχολών….
Θα συμφωνήσω μαζί σας! Αλλά, αλήθεια, τι τμήματα, ποιών ειδικοτήτων (ειδικά στην Ήπειρο και την Άρτα) κατάργησε η κυβέρνηση; Ορίστε η σχετική λίστα καταργηθέντων Σχολών:
1.Το τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών (Ιωάννινα). Ειδικότητας τελείως απαραίτητη εάν (θέλουμε να) πάρει μπρος η μεταποίηση, η βιομηχανία, ο δευτερογενής τομέας της παραγωγής.
2.Το τμήμα Επιστημών Τροφίμων και Διατροφής (Άρτα). Αναγκαία ειδικότητα εάν θέλουμε να προχωρήσει η καθετοποίηση και η τυποποίηση των αγροτικών προϊόντων, στην περίπτωση που επιλέξουμε να προωθήσουμε (εξάγουμε) την αγροτική παραγωγή.
3. Μετάφρασης και Διερμηνείας (Ηγουμενίτσα). Έναν τομέα κρίσιμο σε έναν πολυπολιτισμικό κόσμο, σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία.
Ποιο θα ήταν το πρόβλημα εάν λειτουργούσαν και άλλες σχολές; Ειδικά τεχνικού ενδιαφέροντος. Εάν γύρω από την ανακατασκευή τους Γεφυριού της Πλάκας ο ΟΑΕΔ έστηνε μια Σχολή πέτρας; Εάν υπήρχαν και αγγλόφωνες Σχολές; Εάν σε κάποιες υπήρχαν ακόμη και δίδακτρα για αλλοδαπούς φοιτητές;
Εξάλλου, δεν έχουμε να εξάγουμε-προβάλλουμε παρά Ιστορία, Πολιτισμό και μορφωμένους νέους. Ιδικά στην πληροφορική, την Ιατρική, Μηχανικούς, Αρχιτέκτονες! Ας τα «συσκευάσουμε» αυτά σε Γνώση και ας τα προσφέρουμε στην Οικουμένη μέσω των Σχολών μας (βγάζοντας και εμείς τον επιούσιο…).
Όλα ανοικτά λοιπόν, όλες οι ιδέες ελεύθερες για να διατηρηθεί ζωντανή η Ελπίδα για την πατρίδα! Και «οι δρόμοι κατασκευάζονται (ανοίγουν) ενόσω περπατάμε»! (Κάφκα).