Κ. Παππάς
Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, σε ένα χωριό «φάντασμα» που οι κάτοικοι είχαν εγκαταλείψει δεκαετίες πριν, στον Βαθύκαμο Άρτας στα Τζουμέρκα, ένα σπάνιο πουλί δήλωνε την παρουσία του, ήταν ο Μπουφογέρακας με το χαρακτηριστικό σπασμένο ράμφος, ίσως και το τελευταίο είδος σε αυτά τα μέρη.
Ο Μπουφογέρακας, είχε τη φωλιά του στην Μπιστούρα, μια σπηλιά από άμμο και πέτρες στο κέντρο περίπου του χωριού, εκεί ήταν το ορμητήριό του. Ο Μπουφογέρακας, ήταν ο κυρίαρχος του χωριού, τίποτα δεν επηρέαζε και δεν διατάρασσε την άγρια ζωή του αφού οι άνθρωποι είχαν αποχωρήσει, οι κραυγές του τα βράδια όταν κατασπάραζε τρωκτικά, λαγούς και κουνέλια, αντιλαλούσαν σε ολόκληρο τον κάμπο.
Το 2005, ο Κώστας Βασιλείου εγκατέλειψε την πρωτεύουσα και επέστρεψε στον τόπο γέννησής του στον Βαθύκαμπο. Στόχος του, να μετατρέψει αυτό το έρημο μέρος σε έναν επίγειο παράδεισο και να κάνει τον Βαθύκαμπο Τζουμέρκων γνωστό στα πέρατα του κόσμου.
Από τα πρώτα βράδια της διαμονής του στο χωριό όταν τελείωνε τις εργασίες ο κυρ Κώστας καθόταν έξω κάτω από ένα κιόσκι να χαλαρώσει, να πιει ένα ποτήρι κρασί και να σχεδιάσει την επόμενη μέρα. Την ώρα που οι ήχοι του δάσους ακούγονταν σαν μελωδίες, ο Μπουφογέρακας που είχε ήδη εντοπίσει την παρουσία του συγκατοίκου του στο χωριό έκανε την πρώτη επίσκεψη. Κάνοντας κύκλους με τα τεράστια φτερά του πάνω από τη σημερινή ταβέρνα Ζεύκι, προσγειώθηκε με μια ασυνήθιστη ηρεμία λίγα βήματα πιο πέρα (στο σημείο που σήμερα είναι η βρύση με το τρεχούμενο νερό), κοιτάχτηκαν στα μάτια και από κείνη τη στιγμή η καθημερινότητα και των δύο απέκτησε ένα ιδιαίτερο ανιδιοτελές νόημα.
Ο Μπουφογέρακας και ο κυρ Κώστας συναντιόντουσαν σχεδόν καθημερινά και ιδιαίτερα τα βράδια του καλοκαιριού και αν κάποιες φορές (πολύ σπάνια) ο Μπουφογέρακας ήταν νηστικός, πάντα υπήρχε ένα φιλέτο κοτόπουλο για να χορτάσει, αν πάλι δεν περνούσε ο από το Ζεύκι για κάποιες μέρες, θα πήγαινε ο κυρ Κώστας στη Μπιστούρα που είναι εκατό μέτρα από την ταβέρνα να δει τι κάνει.
Όλα αυτά όμως, μέχρι πριν λίγο καιρό…
Ένα ανοιξιάτικο πρωινό, ο Μπουφογέρακας έφτασε στο ζεύκι εξασθενισμένος ζητώντας βοήθεια, ο κυρ Κώστας τον μάζεψε, έψαξε για τραύματα, όλα ήταν καλά… Τον τάισε το αγαπημένο του φιλέτο αλλά δεν είχε και τόσο όρεξη.
Όλη μέρα προσπαθούσε να βρει ιατρική φροντίδα αλλά μάταια …
Το βράδυ τον πήρε μαζί του και κοιμήθηκαν στο ίδιο δωμάτιο με την κατάσταση της υγείας του άγριου πτηνού να χειροτερεύει…
Την επόμενη μέρα ο κυρ Κώστας ανακάλυψε μια ομάδα φροντίδας και περίθαλψης άγριας ζωής, τους πήρε τηλέφωνο και μέχρι το απόγευμα ήρθαν και παρέλαβαν τον Μπουφογέρακα.
Για μια βδομάδα ο κυρ Κώστας έπαιρνε τηλέφωνο καθημερινά να μάθει νέα για την κατάσταση της υγείας του…
…..Είμαι ο πατέρας του Μπουφογέρακα ……τι κάνει το παιδάκι μου; Ρωτούσε και ξαναρωτούσε χωρίς ωστόσο να παίρνει μια αισιόδοξη απάντηση!
Μετά από μια βδομάδα περίθαλψης ο Μπουφογέρακας άφησε την τελευταία του πνοή από δηλητηρίαση όπως είπαν οι γιατροί…..
Η συγκίνηση για τον Κώστα ήταν μεγάλη.
Όταν το οικόπεδο που ήταν η Μπιστούρα και η φωλιά του Μπουφογέρακα, βγήκε για πώληση, ο κυρ Κώστας έδωσε σχεδόν τα τριπλάσια χρήματα για το κάνει δικό του.
Εκεί που κάποτε κούρνιαζε το ιδιαίτερο αυτό πτηνό ο Μπουφογέρακας, σήμερα προς τιμήν του είναι το κελάρι του οινοποιείου «Ζεύκι».
Η Μπιστούρα, είναι πλέον το «ησυχαστήριο» των αγαπημένων κρασιών «Ζεύκι». Το μέρος στο οποίο θα παλαιώσουν και θα αναπτύξουν το μοναδικό αρωματικό μπουκέτο τους και την αρμονική βελούδινη γεύση τους. Τα κρασιά που βρίσκονται εκεί είναι ξεχωριστά και ιδιαίτερα όπως ο Μπουφογέρακας, μακράς παλαίωσης με το άγριο πτηνό να κοσμεί την ετικέτα 5 ποικιλιών.
Κάθε επισκέπτης που περνά από το οινοποιείο «Ζεύκι» μαθαίνει την ιστορία του Μπουφογέρακα. Για κάποιους, είναι απλά ένας μύθος. Για άλλους, είναι απόδειξη πως ο δεσμός ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση μπορεί να γεννήσει θαύματα. Στον Βαθύκαμπο, ο άνεμος συνεχίζει να σφυρίζει στα δέντρα, κουβαλώντας το κάλεσμα του Μπουφογέρακα, υπενθυμίζοντας πως οι θρύλοι δεν πεθαίνουν ποτέ.
Ακολουθήστε το arta2day.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις