Γράφει η Κατερίνα Σχισμένου.
Μια ανεμογεννήτρια γεννιέται και προφανώς όχι μόνο μία, αλλά πολλές θα κάνουν την εμφάνισή τους πολύ σύντομα στις ορεινές περιοχές και της Άρτας, δίπλα σε χωριά που τείνουν να εκλείψουν από κόσμο και ενδιαφέρον. Να λοιπόν και μια καλή ευκαιρία στη βορά των διαφόρων προς εκμετάλλευση μιας περιοχής που σίγουρα δεν ξέρουμε σε ποιό ιδιοκτησιακό καθεστώς ανήκει, αν είναι ή όχι προστατευόμενη περιοχή ,εάν ανήκει στην κοινότητα ή πού; Και φυσικά μέχρι να κινηθεί ο κάθε μηχανισμός, εάν φυσικά κινηθεί και δεν έχει φιμωθεί με κάποια «ψιλά», ή με τι άλλα τάματα, η ολοκληρωτική καταστροφή θα έχει διαπραχθεί. Κορυφές θα έχουν ισοπεδωθεί, άγρια πανίδα και χλωρίδα θα έχει κι αυτή εξαφανιστεί και θα κλαίμε κατόπιν εορτής τη φύση που είχαμε στα χέρια μας και δεν ξέραμε όχι μόνο πώς να την προστατεύσουμε αλλά και πώς να τη διαχειριστούμε ως ένα μοναδικό πολιτισμικό και πολιτιστικό άυλο κληροδότημα που κάποιοι το άρπαξαν, κάποιοι σιώπησαν και κάποιοι άλλοι συναίνεσαν με τη σιωπή στους και την απραξία τους.Και να μην αναφερθούμε στο όφελος… Και τα εγκλήματα κάθε είδους και κάθε σοβαρότητας θα συνεχίσουν να διαπράττονται σε έναν χώρο που οι πράξεις συνάδουν με την αδιαφορία και αποσιώπηση και την επιφάνεια. Όσοι δρόμοι κι αν γίνουν στα ορεινά μας δεν είναι για να φέρουν τουρίστες και ανθρώπους αλλά τον πολιτισμό της ανεμογεννήτριας και όσων έχουμε σκύψει το κεφάλι σα ραγιάδες -να υπακούμε και να δεχόμαστε την πλήρη καταστροφή του φυσικού μας πλούτου, πολιτισμού και άυλης κληρονομιάς μιας και για πολλούς, αφού είναι αόρατη και δεν αποδίδει σε κέρδος και φωτογραφία είναι και ανύπαρκτη. Και τι γιορτάζουμε φέτος; Την απελευθέρωσή της χώρας μας και συμπληρώσαμε 200 χρόνια;;;
Μια ανεμογεννήτρια γεννιέται…
