Γράφει : Ο Κώστας Τραχανάς
Μια φαρσοκωμωδία γεμάτη σασπένς, απίθανες ανατροπές, σπινθηροβόλο χιούμορ , καυστικές ατάκες ,γέλιο μέχρι δακρύων, μια αγγλική φάρσα γεμάτη ανατροπές ,μια κωμωδία καταστάσεων συνθέτουν το μοτίβο των παρεξηγήσεων στο θεατρικό έργο «Κατά συνθήκη ψεύδη» του Άντονυ Νίλσον.
Μια κωμωδία ,που εστιάζει στην αθωότητα των ηρώων, μας παραπέμπει στην εποχή του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου. Οι δύο κεντρικοί ήρωες ο Μπλαντ και ο Γκόμπελ , θυμίζουν αρκετά τον Χοντρό και τον Λιγνό, τους ήρωες των ομώνυμων ταινιών.
Σε αυτό το έργο παντρεύεται το περιπαθές και η κωμωδία. Η σοβαρότητα και η παλαμοβάρα. Η διανοητικότητα και το καραγκιοζιλίκι. Καθαρή γλωσσική απόλαυση, χαρά της επινόησης του παιχνιδιού ,του θεατρικού παιχνιδιού. Η λέξη ηθοποιός παραπέμπει σ΄εκείνον που «ποιεί ήθος» . Μιλάμε για τις λέξεις που ρέουν μέσα από το στόμα και το σώμα των θεατρίνων. Αυτόν τον θεατρίνο με τη διάφανη επιδερμίδα, που μας αποκαλύπτει το εσωτερικό του σώματος του ,για να δούμε τι υπάρχει μέσα. Προφέροντας το κείμενο του έργου , ο ηθοποιός , μας φανερώνει το πέρασμα της υλικότητας του ομιλείν διαμέσου του σώματός του. Ο ηθοποιός προχωρεί μπροστά μας για να εξαφανιστεί. Μόνο γι΄αυτό έρχεται κανείς στο θέατρο. Για να βγει από την ταυτότητά του… Διότι ο άνθρωπος ένα και μόνο πράγμα επιζητεί : να αλλάξει το δεδομένο σώμα του. Αυτό είναι το μόνο πάθος που μας εμφορεί. Να βγούμε από το σώμα. Η έξοδος από το σώμα μας, που γενναιόδωρα μας προσφέρουν ο έρωτας , το θέατρο, ο χορός, η τέχνη , ο πόθος , η βαριά και ασήκωτη επιθυμία , είναι, η μόνη δυνατή ανακούφιση πάνω σε τούτη τη γη…
Το θεατρικό κοινό της Άρτας και του Κομποτίου, αγκάλιασε την παράσταση αυτή ,της θεατρική Ομάδας «Υφο-ποιοί» του Πολιτιστικού Συλλόγου Κομποτίου.
Σε αυτό το έργο, η Αφροδίτη Κατσαούνου δημιουργεί χαρακτήρες με αισθήματα, με καρδιά. Παράσταση που μας θαμπώνει. Πιστεύω πως έχουμε ανάγκη στην εποχή μας, να δούμε έργα και ανθρώπους με γλυκύτητα ,συγκίνηση και με συναισθήματα. Ο θεατής αντιλαμβάνεται την ειρωνεία και το καυστικό χιούμορ του συγγραφέα ως πικρούς, μα αληθείς συλλογισμούς. Η Αφροδίτη Κατσαούνου σκηνοθέτησε την παράσταση με τρόπο ευρηματικό, όπως και όλες τις προηγούμενες παραστάσεις, που έχουμε δει . Με μια πενταετία στο τιμόνι της θεατρικής ομάδας « Υφο-ποιοί» συνεχίζει να σχεδιάζει το μέλλον του Αρτινού ερασιτεχνικού θεάτρου. Η σκηνοθέτρια έδωσε ιδιαίτερη βάση στις εισόδους και τις εξόδους των πρωταγωνιστών, οι οποίες εναλλάσσονταν με γοργό ρυθμό, προκειμένου να μη διασαλευτεί η κωμική ταυτότητα του έργου. Επιπλέον, επικεντρώθηκε στο κομμάτι της παρουσίασης των ηρώων επί σκηνής, δίνοντας τους πινελιές χαριτωμενιάς και κάπου κάπου, στοιχεία αφελούς αθωότητας. Η Αφροδίτη Κατσαούνου είναι ευφυέστατη, ευαίσθητη και ευρηματική. Οδήγησε τους ερασιτέχνες ηθοποιούς της με μαεστρία και σεβασμό. Κατέθεσε μια πρωτότυπη και εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σκηνοθετική πρόταση που ανανέωσε το έργο αυτό με τρόπο δημιουργικό.
Θυμηθείτε η Αφροδίτη Κατσαούνου θα αφήσει εποχή στην σκηνοθεσία…
Η υπόθεση του έργου:
Στο Λονδίνο γίνεται ένα θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα , με θύμα την οδηγό, μια νεαρή κοπέλα. Δύο αστυνόμοι ο Μπλαντ κι ο Γκόμπελ έχουν την δύσκολη αποστολή να αναγγείλουν σε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι ,το θάνατο της κόρης τους. Προσπαθούν να πουν το δυσάρεστο νέο με τρόπο ανώδυνο, με ειδικό χειρισμό. Γίνεται όμως τέτοιο συμβάν να μην έχει συνέπειες στην οικογένεια ; Η καλή πρόθεση των δύο αστυνόμων να πούνε ψέματα στο ηλικιωμένο ζευγάρι δημιουργεί μια σειρά παρεξηγήσεων ,που παρασέρνει τους γείτονες, έναν ιερέα ,ένα φρικιό κι ένα σκυλάκι. Η δυσάρεστη αλήθεια μπερδεύεται με το ωραίο ψέμα και αντίστροφα, με αποτέλεσμα να έχουμε συνεχείς παρεξηγήσεις .Η ορθότητα του «κατά συνθήκη ψεύδη» δίνει λύσεις στο πρόβλημα ή μήπως οδηγούμαστε στην καταστροφή ;
Το έργο αυτό σε κάνει να ξεκαρδίζεσαι στα γέλια, αλλά όμως σε βάζει και σε δεύτερες σκέψεις, απέναντι στον καθρέφτη της αλήθειας και τον διπλό καθρέφτη του ψέματος…
Επί σκηνής, εμφανίζεται ένα εξαιρετικό καστ από ταλαντούχους και ικανότατους ερασιτέχνες Κομποταίους ηθοποιούς.
Οι ηθοποιοί έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό και έκαναν την πλατεία να σείεται κυριολεκτικά από τα γέλια. Ο Γιώργος Μαλιγιάννης υπήρξε εύθυμος και αεικίνητος στο ρόλο του αστυνόμου Μπλαντ . Η Ευαγγελία Βλαχοπάνου είχε καθαρή εκφορά του λόγου και συγκροτημένη παρουσία επί σκηνής, όσον αφορά το δύσκολο ρόλο της διαταραγμένης μητέρας Γκάρσον. Η Παναγιώτα Κολιούλη απέδωσε το ρόλο της Γκρόνυα με ζωντάνια και αμεσότητα. Σε κάθε παράσταση ,που ανεβάζουν οι Υφο-ποιοί, η Παναγιώτα Κολιούλη γίνεται καλύτερη. Ο εκπαιδευτικός Κωνσταντίνος Σωτηρίου , που μας κατέπληξε στο έργο «Δείπνο ηλιθίων», ενσάρκωσε άριστα τον αιδεσιμότατο Σάντυ, όντας σοβαρός, ανέκφραστος και στατικός και πότε, όντας συγκρατημένα εύθυμος. Η Άννα Κάκκου ήταν πειστική στο ρόλο της Κάρολ. Ο Γιώργος Μαλιγιάννης μαζί με τον Παναγιώτη Ντούλα έδεσαν σαν υποκριτικό δίδυμο, γιατί έδειξε ο καθένας τις αντιθέσεις του ενός ρόλου με τον άλλο, αλληλοσυμπληρώνονταν. Ο Δημήτρης Μούτσιος ήταν εκφραστικός και χειμαρρώδης στο ρόλο του Μπαλταζάρ. Ο Παναγιώτης Ντούλας έκλεψε την παράσταση ,απέδωσε στο μέγιστο μια φιγούρα που συμβολίζει και εκπροσωπεί τον αφελή, καλοκάγαθο και ξεκαρδιστικό άγγλο αστυνόμο Γκόμπελ , έχοντας στο μυαλό του να μην ακολουθήσει την πεπατημένη. Και το πέτυχε. Τι εννοώ: ενσαρκώνοντας μια τόσο στερεοτυπική παρουσία με γκροτέσκο ύφος, της ενδυνάμωσε το θεατρικό προφίλ του χαρακτήρα της. Αυτό, είχε ως συνέπεια, μοιραία να ξεχωρίσει, διότι ο συγκεκριμένος ρόλος απαιτεί να μην περιπέσει ο ηθοποιός σε υπερβολές. Ο ηθοποιός Παναγιώτης Ντούλας έδωσε ένα ρεσιτάλ υποκριτικής. Ο Παναγιώτης Ντούλας απέδειξε ότι μπορεί να εναλλάσσει τις εκφράσεις του προσώπου του ανά δευτερόλεπτο και να αξιοποιεί τις κινησιολογικές απαιτήσεις του συγκεκριμένου ρόλου στο μέγιστο. Εκφραστικός, αγαθός και αφελής στον ρόλο του, κατάφερε να κλέψει αβίαστα το γέλιο του κοινού. Μπράβο.
Μια από τις πιο απολαυστικές, ζωντανές ,σημαντικές , αστείες και χιουμοριστικές κωμωδίες των τελευταίων ετών, στην περιοχή μας. Οι «Υφο-ποιοί» περπατάνε πολύ μακριά !!! Συγχαρητήρια σε όλο το θίασο και τους συντελεστές της παράστασης ,για αυτή την όμορφη θεατρική πρόταση. Και μην ξεχνάτε αγαπητοί αναγνώστες-θεατές : μέσα από το κωμικό εντοπίζουμε επίκαιρες καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω μας.