“Μερικές φορές στην αίθουσα αυτή αναπτύσσεται μια ρητορική η οποία εστιάζει κυρίως στην πολιτική των εντυπώσεων και όχι στην πολιτική της λογικής και των λύσεων. Και χωρίς κάτι να εμπεριέχει. Τίτλους, τσιτάτα για να αφήσουμε εικόνες, αλλά όχι για να μιλήσουμε επί της ουσίας.
Μια ρητορική η οποία επικεντρώνεται στην διαφοροποίηση και τη σύγκρουση και όχι στον κοινό τόπο.
Δεν είναι όμως μια ρητορική που μπορεί να δώσει λύσεις, που απαιτούνται από το ελληνικό Κοινοβούλιο σήμερα.
Ήθελα μόνο να θυμίσω ότι αυτή δεν είναι μια τέτοια ώρα, γιατί σήμερα είναι μια ιστορική στιγμή.
Είναι μια στιγμή για τη χώρα που της δίνεται η ευκαιρία να λύσει στο λεγόμενο Μακεδονικό.
Ένα πρόβλημα που για δεκαετίες ταλάνισε τη χώρα μας με σοβαρές συνέπειες.
Και να πω ότι δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία, δεν υπάρχει τρίτη ευκαιρία.
Οι ευκαιρίες αυτές πέρασαν και εξαντλήθηκαν ανεπιτυχώς.
Όσοι λοιπόν θέλουν να εντυπωσιάσουν το κομματικό τους κοινό ας δείξουν εγκράτεια.
Θέλω λοιπόν να καλέσω και την αντιπολίτευση, και αυτή τη στιγμή, να στοιχηθούν στον κοινό τόπο και στον εθνικό τόπο και να αφήσουν κατά μέρος τον υποκριτικό και διχαστικό λόγο.
Σήμερα εδώ λέμε στον ελληνικό λαό όλη την αλήθεια.
Σε αυτές τις ευκαιρίες λοιπόν που χάθηκαν, υπήρχαν συνετές φωνές στα κόμματα, και στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία.
Είχαν συνετές, ρεαλιστικές φωνές.
Όμως δεν επικράτησαν. Υπέκυψαν.
Υπέκυψαν σε εθνικιστικές πιέσεις, το πολιτικό κόστος και την ψηφοθηρική λογική.
Αυτό είχε για τη χώρα μας συνέπειες.
Είχε συνέπειες να χάσουμε διπλωματικό κεφάλαιο, διεθνή ερείσματα, στην οικονομία, ακόμη και κομμάτι της Ιστορίας της.
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ χειρίσθηκε το πρόβλημα με αποφασιστικότητα και έφθασε στην σημερινή Συμφωνία.
Συμφωνία που όπως όλοι ξέρουμε σημαίνει και συμβιβασμός.
Και δίνεις και παίρνεις.
Δεν επιχειρείς να οδηγήσεις τον αντίπαλό σου στην απόλυτη ταπείνωση, όπως κάποιοι θα ήθελαν.
Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει λύση. Υπάρχει μόνο διαιώνιση της σύγκρουσης και του αδιεξόδου.
Στη γειτονική χώρα επικράτησε η σύνεση, παρ’ όλες τις εθνικιστικές φωνές και εκεί.
Η κυβέρνηση προχώρησε. Κινήθηκαν με γνώμονα το συμφέρον και της χώρας και δεν παρασύρθηκαν από αντίστοιχες φωνές που έχουμε και στη δική μας χώρα.
Και να θυμίσω εδώ και την καθόλου υποβοηθητική –το αντίθετο- απόφαση του Δικαστηρίου της Χάγης που δεν έδινε και το δικαίωμα να ασκηθεί βέτο ούτε προς τη γείτονα ούτε προς καμία άλλη χώρα. Αρα, μια δυσμενής απόφαση που σέρνεται όλα αυτά τα χρόνια.
Καταλήξαμε σε μια εθνικά επωφελή και έντιμη Συμφωνία. Τα θετικά αποτελέσματα δεν θα αργήσουν να φανούν.
Ο ρόλος της Ελλάδας ενισχύεται στην περιοχή, τα Βαλκάνια γίνονται πιο ασφαλή, ανοίγουν δρόμοι οικονομικής ανάπτυξης με σημαντικό όφελος και για την ελληνική Μακεδονία.
Και στ’ αλήθεια δεν έχουμε παραχωρήσει τίποτα. Ούτε το ελάχιστο πραγματικό κεφάλαιο ψυχής, όπως αυτό ορίζεται στην κάθε ελληνίδα και κάθε έλληνα από την ιστορικότητα της αρχαίας ελληνικής Μακεδονίας.
Σε τέτοια λοιπόν ιστορική στιγμή, ο κ. Μητσοτάκης είναι εγκλωβισμένος από τους ακροδεξιούς βαρώνους και πέφτει από το ένα ατόπημα στο άλλο, αγνοώντας τις παραδόσεις και τις θέσεις της κλασσικής φιλελεύθερης Νέας Δημοκρατίας που γνωρίζαμε.
Εμπεριέχει, όμως, η στάση του κ. Μητσοτάκη και υποκρισία. Τη θέλει τη συμφωνία.
Τη θέλει τη συμφωνία αλλά δεν θέλει αυτό να πιστωθεί ως κέρδος η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και ο Πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας.
Και γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση πέτυχε ό,τι καλύτερο μπορούσε να επιτευχθεί. Το μάξιμουμ και περισσότερο.
Έχουν όμως υιοθετήσει οι συνάδελφοι της ΝΔ μια φρασεολογία που προσβάλλει και την αισθητική και τον πολιτικό λόγο.
Τα στελέχη της ανταγωνίζονται στην αναζήτηση της πιο εντυπωσιακής ατάκας.
Όμως η πολιτική σκηνή απαιτεί να παίρνονται αποφάσεις για την πραγματική ζωή και τις τύχες των λαών.
Και λυπάμαι που ένα ιστορικό φιλελεύθερο μετατοπίζεται σήμερα ακραία δεξιά.
Πριν λίγες μέρες, από αυτό εδώ το βήμα, ενημέρωσα το σώμα για παρακρατικές πρακτικές που στοχοποιούσαν με ύβρεις και απειλές βουλευτές και τις οικογένειές τους.
Επεσήμανα ότι ορισμένες εξ αυτών υποκινούνταν από στελέχη της Νέας Δημοκρατίας.
Με ονόματα και διευθύνσεις.
Κάλεσα όλους να καταδικάσουν όσους υποδαυλίζουν, παροτρύνουν πράξεις βίας ακόμη και κατά των εκπροσώπων του ελληνικού Κοινοβουλίου. Ο κ. Μητσοτάκης σιώπησε εκκωφαντικά.
Υπάρχουν εξαιρέσεις, το ξαναείπα. Ο κ. Κακλαμάνης, η κα Μπακογιάννη, αλλά ξέρετε, το γενικό «καταδικάζω τη βία από όπου κι αν προέρχεται» δεν δίνει χαρακτηρισμό στη βία.
Όταν ήταν για την τρομοκρατία, λέγατε: Καταδικάζουμε την τρομοκρατία. Και εμείς το λέμε.
Εδώ γιατί δεν λέτε την ακροδεξιά; Γιατί δεν τολμάτε να πείτε τη λέξη;
Την κυρία Βούλτεψη, ακροδεξιοί την χτύπησαν.
Την περασμένη Κυριακή, σε μια συγκέντρωση προφανώς με ειρηνική προδιάθεση, είδαμε να επιχειρείται ένα οργανωμένο σχέδιο ακροδεξιών να μπουν στη βουλή.
Αυτό το είπε ο Πρόεδρος της Βουλής, το είπα εγώ, το Αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας στην ανακοίνωσή του.
Αλλά και σήμερα, που συνάντησα τους ανθρώπους των ΜΑΤ που ήταν στα σκαλιά της Βουλής, μου είπαν ότι τέτοια βία, τέτοιο μίσος, τέτοιο μένος δεν έχουν ξανασυναντήσει. Το λένε οι άνθρωποι των ΜΑΤ που είναι στους δρόμους.
Είχαμε υλικές καταστροφές στον εξωτερικό χώρο
του ελληνικού κοινοβουλίου, είκοσι οκτώ τραυματισμένους αστυνομικούς, βία σε φωτορεπόρτερς που κάλυπταν επαγγελματικά το συλλαλητήριο.
Στοχευμένα, με τα ονόματά τους, με φωτογραφίες.
Ο ένας που συμμετείχε στο ντοκυμαντέρ για τη Χρυσή Αυγή.
Υπάρχει επαρκές οπτικοακουστικό υλικό που καταγράφει τα όσα έγιναν, καταθέσεις βουλευτών, δημοσιογράφων και πολιτών. Όλες αυτές τις μέρες συντάσσονται τεράστιες δικογραφίες.
Αντί τούτου τι ακούσαμε; Ότι ο Αρχηγός της Ελληνικής Αστυνομίας «εκτελεί εντολές του ΣΥΡΙΖΑ». Αυτό ακούσαμε.
Η στάση αυτή είναι θεσμικό ολίσθημα κύριοι συνάδελφοι.
Και υπονομεύει την αξιοπιστία και την ασφάλεια για την οποία καθημερινά δήθεν κόπτεστε.
Η Αστυνομία στην απόπειρα του ακροδεξιού συρφετού να μπει με τη βία στο χώρο της βουλής, αντέδρασε με ψυχραιμία και επιχειρησιακή αποφασιστικότητα και προστάτευσε τη Δημοκρατία.
Αυτό έκανε η Ελληνική Αστυνομία.
Οι επιθέσεις κατά βουλευτών, της κ. Βούλτεψη, του κ. Καστόρη και της κας Τζάκρη, χτυπούν τον κώδωνα του κινδύνου για την Δημοκρατική ομαλότητα.
Δεν θέλουμε να είμαστε Ελλάδα, να είμαστε Ευρώπη του Όρμπαν, του Σαλβίνι, με τους δολοφόνους του Φύσσα και με τους δολοφόνους του δημάρχου του Γκντανσκ”.
Η Όλγα Γεροβασίλη για την Συμφωνία των Πρεσπών
